Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Είναι τέχνη να ασκείς εξουσία, είναι ταλέντο η άσκηση εξουσίας, έχει αισθητική η άσκηση εξουσίας. Ποιά η σχέση της σημερινής εξουσίας σε όλα τα επίπεδα, τοπική, περιφερειακή, κεντρική με όλα τα πάρα πάνω χαρακτηριστικά; Καμία. Ποιός πολιτικός από τους τριακόσιους έχει έστω και ένα από τα πάρα πάνω χαρακτηριστικά; Κανείς! Έμαθαν όλοι μια ξύλινη, ανούσια, πολιτική διάλεκτο, με τις ίδιες ακριβώς λέξεις και τα προσφέρουν στο λαό, ο οποίος με την σειρά του έχει καταλάβει το παιχνίδι της ανικανότητας και τους έχει στήσει στο περιθώριο.
Η άσκηση εξουσίας δεν είναι διαχείριση, όπως έλεγαν μέχρι λίγα χρόνια κάποιοι για να στηρίξουν ανίκανους και φανατικούς πολιτικούς. Η διαχείριση ασκείται από τα στελέχη, από τον μηχανισμό της διοίκησης. Η άσκηση εξουσίας είναι όραμα, είναι αποτέλεσμα, είναι ανάπτυξη, βελτίωση, πνευματική, υλική και συναισθηματική ικανοποίηση.
Όταν μάλιστα η εξουσία μεταβιβάζεται ή χαρίζεται τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Κι είναι δυστυχία σήμερα να διαπιστώνουμε αυτά όταν τα εργαλεία άσκησης της εξουσίας, η ανάπτυξη της τεχνολογίας για παράδειγμα, προσφέρουν κάθε άνεση και αποτελεσματικότητα. Όταν 'δαχτυλίδια' πηγαίνουν κι έρχονται όταν η ίντριγκα παίρνει την πρώτη θέση στην διαδικασία κι όταν οι ομάδες ατομικών συμφερόντων διαχειρίζονται τα σοβαρά και μεγάλα προβλήματα πώς θα μπορούσαμε να έχουμε την ικανοποίηση;
Πόσοι ξέρουν τον σημερινό δήμαρχο, για παράδειγμα, αυτής της πόλης; Κι αν τον ξέρουν πώς τον ξέρουν; Πόσοι ξέρουν τον σημερινό νομάρχη και πώς τον ξέρουν; Αυτοί, όμως, οι εξουσιάζοντες 'διαχειρίζονται' τα συμφέροντα και την τύχη των δημοτών, των πολιτών.
Ποιά αισθητική ψάχνουμε να βρούμε σήμερα. Ποιά τέχνη πολιτικών μπορούμε να θαυμα΄σουμε; Μόνο κατορθώματα ιδιοτέλειας και αυτοπροβολής συναντούμε. Κρίμα!