ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ:Δεν μου αρέσει να γίνομαι μάντης κακών. Και είχα αποφασίσει μετά την βλακώδη κοινή αντίληψη πως ήταν δήθεν η ελεύθερη αγορά υπεύθυνη για την οικονομική κρίση, κυρίως στην Αμερική, να μην επανέλθω στο θέμα των εξελίξεων στην οικονομία. Οι πολιτικές επιλογές όμως των κυβερνόντων, εδώ και στο εξωτερικό, δεν μου επιτρέπουν να αδιαφορήσω. Διότι βαδίζουμε συνειδητά προς τον γκρεμό.
Η επιμονή των κυβερνήσεων «να πάρουν μέτρα», που πρακτικά σημαίνει δαπάνες και λήστευση των φορολογουμένων, είναι προφανές για όσους έχουν μάτια και βλέπουν πως διογκώνει τα προβλήματα και βαθαίνει τα αδιέξοδα. Μια απλή παρατήρηση φτάνει. Τους τελευταίους τέσσαρες μήνες οι κυβερνήσεις έχουν βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη και μοιράζουν χρήματα στην οικονομία. Παραβιάζοντας την αυτονομία των αγορών και επαναφέροντας ουσιαστικά τον αποδειγμένα αποτυχημένο κρατικό παρεμβατισμό. Πουθενά όμως δεν έχει εκτονωθεί η κρίση.
Τι είναι αυτό που γεμίζει αισιοδοξία τις πολιτικές αρχές πως τελικά οι βαριές χρηματοδοτήσεις θα αποδώσουν; Στις ΗΠΑ πάνω από 300 καθηγητές οικονομικών, τρείς κάτοχοι Νόμπελ ανάμεσά τους, δημόσια κάλεσαν τον Πρόεδρο Ομπάμα να πάρει πίσω τις προτάσεις του για το τεράστιο πακέτο των 800 δις. $ παροχών.
Η κρίση, υποστηρίζουν αυτοί που καταλαβαίνουν, δεν λύνεται με συνταγές άμεσης δράσης. Απαιτεί μεταρρυθμίσεις που απομακρύνουν τα εμπόδια στην λειτουργία των αγορών, ενθαρρύνουν το ξεκίνημα νέων επιχειρήσεων με λίγη γραφειοκρατία και προοπτικές κέρδους, χαμηλώνουν και σταθεροποιούν τους φόρους, περιορίζουν τον δημόσιο τομέα. Ο Κευνσιανισμός έχει αποδειχθεί στην πράξη αδιέξοδος και αναποτελεσματικός. Για χρόνια μάλιστα ολόκληρα και σε όλες τις οικονομίες της γής. Ακόμη και το New Deal, όπως έχει σημειώσει ο Milton Friedman, καθυστέρησε αντί να βοηθήσει την έξοδο από την κρίση του '30. Όπως τόνισε πρόσφατα ο καθηγητής του Χάρβαρντ Ρόμπερτ Μπάρρο «επειδή βρισκόμαστε σε κρίση δεν σημαίνει πως πρέπει να ξεχάσουμε όσα έχουμε μάθει για την λειτουργία της οικονομίας από το 1936 και δώθε»!!
Η επιμονή των κυβερνήσεων «να πάρουν μέτρα», που πρακτικά σημαίνει δαπάνες και λήστευση των φορολογουμένων, είναι προφανές για όσους έχουν μάτια και βλέπουν πως διογκώνει τα προβλήματα και βαθαίνει τα αδιέξοδα. Μια απλή παρατήρηση φτάνει. Τους τελευταίους τέσσαρες μήνες οι κυβερνήσεις έχουν βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη και μοιράζουν χρήματα στην οικονομία. Παραβιάζοντας την αυτονομία των αγορών και επαναφέροντας ουσιαστικά τον αποδειγμένα αποτυχημένο κρατικό παρεμβατισμό. Πουθενά όμως δεν έχει εκτονωθεί η κρίση.
Τι είναι αυτό που γεμίζει αισιοδοξία τις πολιτικές αρχές πως τελικά οι βαριές χρηματοδοτήσεις θα αποδώσουν; Στις ΗΠΑ πάνω από 300 καθηγητές οικονομικών, τρείς κάτοχοι Νόμπελ ανάμεσά τους, δημόσια κάλεσαν τον Πρόεδρο Ομπάμα να πάρει πίσω τις προτάσεις του για το τεράστιο πακέτο των 800 δις. $ παροχών.
Η κρίση, υποστηρίζουν αυτοί που καταλαβαίνουν, δεν λύνεται με συνταγές άμεσης δράσης. Απαιτεί μεταρρυθμίσεις που απομακρύνουν τα εμπόδια στην λειτουργία των αγορών, ενθαρρύνουν το ξεκίνημα νέων επιχειρήσεων με λίγη γραφειοκρατία και προοπτικές κέρδους, χαμηλώνουν και σταθεροποιούν τους φόρους, περιορίζουν τον δημόσιο τομέα. Ο Κευνσιανισμός έχει αποδειχθεί στην πράξη αδιέξοδος και αναποτελεσματικός. Για χρόνια μάλιστα ολόκληρα και σε όλες τις οικονομίες της γής. Ακόμη και το New Deal, όπως έχει σημειώσει ο Milton Friedman, καθυστέρησε αντί να βοηθήσει την έξοδο από την κρίση του '30. Όπως τόνισε πρόσφατα ο καθηγητής του Χάρβαρντ Ρόμπερτ Μπάρρο «επειδή βρισκόμαστε σε κρίση δεν σημαίνει πως πρέπει να ξεχάσουμε όσα έχουμε μάθει για την λειτουργία της οικονομίας από το 1936 και δώθε»!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου