του Ν.Γ.Δρόσου
Δημοσιεύθηκε: 07:50 - 29/07/11
Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Το ενδεχόμενο μη συμμετοχής της Ιταλίας, τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας στην ευρωζώνη, στο νέο πακέτο χρηματοδοτικής στήριξης της Ελλάδας, ως αποτέλεσμα των προβλημάτων που και η ίδια αντιμετωπίζει στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, αποτελεί ίσως την πλέον σαφή ένδειξη ότι οι αποφάσεις που έλαβε πρόσφατα η Σύνοδος Κορυφής των 17, δεν έχουν αντιμετωπίσει την «καρδιά» του προβλήματος.
Την κρίση εμπιστοσύνης, στην ίδια την ευρωζώνη.
Πρόκειται για μία κρίση, η οποία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, εάν οι αγορές δεν λάβουν απολύτως σαφή μηνύματα ότι η ευρωζώνη λειτουργεί ως ένα ενιαίο σύνολο, διαθέτει ενιαία οικονομική και δημοσιονομική διακυβέρνηση και άρα μπορεί να δανείζεται ενιαία.
Κάτι από το οποίο απέχουμε ακόμη πολύ.
Η μέχρι τώρα αποσπασματική, πλήρης καθυστερήσεων και πυροσβεστικού χαρακτήρα προσέγγιση της κρίσης από τις χώρες μέλη της ευρωζώνης, βοήθησαν στη μετάδοσή της από την Ελλάδα, στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία, με αποτέλεσμα πλέον να μην απειλούνται μόνον μικρές περιφερειακές οικονομίες, όπως αυτή της Κύπρου, αλλά και χώρες του λεγομένου «σκληρού πυρήνα», όπως η Ιταλία.
Μετά τη Σλοβακία, η οποία αποφάσισε να μην συμμετάσχει στο πρώτο χρηματοδοτικό πακέτο για την Ελλάδα, το ενδεχόμενο μη συμμετοχής και της Ιταλίας στο δεύτερο πακέτο, εξαιτίας του υπέρογκου χρέους που και η ίδια έχει (ποσοστό 120% του ΑΕΠ) αλλά κυριότερα του αυξανόμενου κόστους δανεισμού που αντιμετωπίζει, κλονίζουν τη συνοχή της ευρωζώνης και τη δυνατότητά της να λειτουργήσει ως νομισματική ένωση.
Μια ένωση, η οποία δεν είναι τίποτε περισσότερο, παρά το άθροισμα των μερών της.
Μέχρι τώρα, κυρίως εξαιτίας των ενστάσεων που έχει προβάλει η Γερμανία, η οποία δεν επιθυμεί να ενταχθεί σε μια ένωση μεταφοράς κεφαλαίων από το Βορρά στο Νότο (transfer payment Union), η ευρωζώνη δεν έχει κατορθώσει να προσεγγίσει εποικοδομητικά το ενδεχόμενο έκδοσης ευρωομολόγου και άρα εξασφάλισης ενιαίου κόστους δανεισμού από το σύνολο των κρατών μελών που την απαρτίζουν.
Πρόκειται για μια πρόταση η οποία έχει υποβληθεί επανειλημμένως από τον προεδρεύοντα Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ και αντιμετωπίζεται θετικά από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ. Μπαρόζο, αλλά και μέλη του ΔΣ της ΕΚΤ.
Ήδη, η «Κομισιόν» έχει προχωρήσει, στο πλαίσιο των προγραμμάτων στήριξης της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, στην έκδοση ενός είδους «ευρωομολόγου» συνολικού ύψους 4,75 δισ. ευρώ, ενώ και στο πλαίσιο των αποφάσεων που έλαβε πρόσφατα η Σύνοδος Κορυφής, τόσο ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας όσο και άλλες προβλέψεις της συμφωνίας, προσεγγίζουν σημαντικά το στόχο αυτό.
Η επίτευξή του ωστόσο, δεν θα καταστεί δυνατή εάν η ευρωζώνη και η ΕΕ δεν λάβουν τις απαραίτητες πολιτικές αποφάσεις για τη δημοσιονομική και εντέλει οικονομική ενοποίησή τους.
Πρόκειται για μια απόφαση που αφορά σε μια προφανή και γενναία παραχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, τα οποία σήμερα ουδείς επιθυμεί να απεμπολήσει, αλλά που κρίνεται εκ των πραγμάτων απαραίτητη για την επιβίωση της νομισματικής ένωσης, υπό την παρούσα σύνθεσή της.
Είναι έτοιμη να απαντήσει η Γερμανία και ο λοιπός Βορράς στο ερώτημα αυτό, και έως πότε θα προτιμούν να σύρονται από τις εξελίξεις, καταβάλλοντας ένα ολοένα αυξανόμενο αντίτιμο για τον καθησυχασμό των αγορών;
Η «ώρα μηδέν» για την ευρωζώνη, σχεδόν 12 χρόνια μετά τη δημιουργία της, φαίνεται να έχει φθάσει.
Τουλάχιστον αυτό μας λένε τα επιτόκια που εξασφάλισε χθες η Ιταλία, τα οποία στο επίπεδο του 5,77% για τα δεκαετή ομόλογα, είναι σαφώς ακριβότερα από το κόστος του περίπου 4% το οποίο θα κληθεί να καταβάλει η Ελλάδα, βάσει του νέου χρηματοδοτικού της πακέτου…
Δημοσιεύθηκε: 07:50 - 29/07/11
Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Το ενδεχόμενο μη συμμετοχής της Ιταλίας, τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας στην ευρωζώνη, στο νέο πακέτο χρηματοδοτικής στήριξης της Ελλάδας, ως αποτέλεσμα των προβλημάτων που και η ίδια αντιμετωπίζει στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, αποτελεί ίσως την πλέον σαφή ένδειξη ότι οι αποφάσεις που έλαβε πρόσφατα η Σύνοδος Κορυφής των 17, δεν έχουν αντιμετωπίσει την «καρδιά» του προβλήματος.
Την κρίση εμπιστοσύνης, στην ίδια την ευρωζώνη.
Πρόκειται για μία κρίση, η οποία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, εάν οι αγορές δεν λάβουν απολύτως σαφή μηνύματα ότι η ευρωζώνη λειτουργεί ως ένα ενιαίο σύνολο, διαθέτει ενιαία οικονομική και δημοσιονομική διακυβέρνηση και άρα μπορεί να δανείζεται ενιαία.
Κάτι από το οποίο απέχουμε ακόμη πολύ.
Η μέχρι τώρα αποσπασματική, πλήρης καθυστερήσεων και πυροσβεστικού χαρακτήρα προσέγγιση της κρίσης από τις χώρες μέλη της ευρωζώνης, βοήθησαν στη μετάδοσή της από την Ελλάδα, στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία, με αποτέλεσμα πλέον να μην απειλούνται μόνον μικρές περιφερειακές οικονομίες, όπως αυτή της Κύπρου, αλλά και χώρες του λεγομένου «σκληρού πυρήνα», όπως η Ιταλία.
Μετά τη Σλοβακία, η οποία αποφάσισε να μην συμμετάσχει στο πρώτο χρηματοδοτικό πακέτο για την Ελλάδα, το ενδεχόμενο μη συμμετοχής και της Ιταλίας στο δεύτερο πακέτο, εξαιτίας του υπέρογκου χρέους που και η ίδια έχει (ποσοστό 120% του ΑΕΠ) αλλά κυριότερα του αυξανόμενου κόστους δανεισμού που αντιμετωπίζει, κλονίζουν τη συνοχή της ευρωζώνης και τη δυνατότητά της να λειτουργήσει ως νομισματική ένωση.
Μια ένωση, η οποία δεν είναι τίποτε περισσότερο, παρά το άθροισμα των μερών της.
Μέχρι τώρα, κυρίως εξαιτίας των ενστάσεων που έχει προβάλει η Γερμανία, η οποία δεν επιθυμεί να ενταχθεί σε μια ένωση μεταφοράς κεφαλαίων από το Βορρά στο Νότο (transfer payment Union), η ευρωζώνη δεν έχει κατορθώσει να προσεγγίσει εποικοδομητικά το ενδεχόμενο έκδοσης ευρωομολόγου και άρα εξασφάλισης ενιαίου κόστους δανεισμού από το σύνολο των κρατών μελών που την απαρτίζουν.
Πρόκειται για μια πρόταση η οποία έχει υποβληθεί επανειλημμένως από τον προεδρεύοντα Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ και αντιμετωπίζεται θετικά από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ. Μπαρόζο, αλλά και μέλη του ΔΣ της ΕΚΤ.
Ήδη, η «Κομισιόν» έχει προχωρήσει, στο πλαίσιο των προγραμμάτων στήριξης της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, στην έκδοση ενός είδους «ευρωομολόγου» συνολικού ύψους 4,75 δισ. ευρώ, ενώ και στο πλαίσιο των αποφάσεων που έλαβε πρόσφατα η Σύνοδος Κορυφής, τόσο ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας όσο και άλλες προβλέψεις της συμφωνίας, προσεγγίζουν σημαντικά το στόχο αυτό.
Η επίτευξή του ωστόσο, δεν θα καταστεί δυνατή εάν η ευρωζώνη και η ΕΕ δεν λάβουν τις απαραίτητες πολιτικές αποφάσεις για τη δημοσιονομική και εντέλει οικονομική ενοποίησή τους.
Πρόκειται για μια απόφαση που αφορά σε μια προφανή και γενναία παραχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, τα οποία σήμερα ουδείς επιθυμεί να απεμπολήσει, αλλά που κρίνεται εκ των πραγμάτων απαραίτητη για την επιβίωση της νομισματικής ένωσης, υπό την παρούσα σύνθεσή της.
Είναι έτοιμη να απαντήσει η Γερμανία και ο λοιπός Βορράς στο ερώτημα αυτό, και έως πότε θα προτιμούν να σύρονται από τις εξελίξεις, καταβάλλοντας ένα ολοένα αυξανόμενο αντίτιμο για τον καθησυχασμό των αγορών;
Η «ώρα μηδέν» για την ευρωζώνη, σχεδόν 12 χρόνια μετά τη δημιουργία της, φαίνεται να έχει φθάσει.
Τουλάχιστον αυτό μας λένε τα επιτόκια που εξασφάλισε χθες η Ιταλία, τα οποία στο επίπεδο του 5,77% για τα δεκαετή ομόλογα, είναι σαφώς ακριβότερα από το κόστος του περίπου 4% το οποίο θα κληθεί να καταβάλει η Ελλάδα, βάσει του νέου χρηματοδοτικού της πακέτου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου