ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΛΟΥΛΗ
Οσοι παρακολούθησαν τις αναλύσεις του γράφοντος γνωρίζουν πως η προσέγγισή μου είχε δύο άξονες: Πρώτον, όσον αφορά τις «εκτιμήσεις ψήφου» των εταιριών δημοσκοπήσεων, τόνιζα ότι αυτές ήταν μη αξιόπιστες. Καθώς ο πρωταγωνιστής των εκλογών θα ήταν η αποχή. Αρα η βεβαιότητα της αποχής οδηγούσε σε αβεβαιότητα «πρόβλεψης». Ετσι, φτάσαμε στο φιάσκο των exit polls. Δεύτερον, η «ψήφος αποστασιοποίησης» ήταν αναπόφευκτο, με δεδομένη τη δυσφορία προς το κομματικό σύστημα, να ενισχύσει την τάση για αποχή στην τελική ευθεία των εκλογών. (Βλέπε το άρθρο μου στο www.ekloges.gr 4/6/2009, όπου εκτιμούσα πως μόνο η αποχή μπορεί να σπάσει κάποιο «φράγμα».)
Ολοι γνωρίζουμε πλέον ότι η αποχή είναι ο μεγάλος νικητής των εκλογών. Από αυτήν κανένα κόμμα δεν βγήκε αλώβητο, αν και μερικά ωφελήθηκαν περισσότερο από άλλα. Ο ΛΑΟΣ ευνοήθηκε, εδραιώνοντας τη θέση του στο πολιτικό τοπίο. Ομως, παρά το σχετικό θόρυβο, τα όριά του είναι πεπερασμένα. Το ΠΑΣΟΚ ήρθε καθαρά πρώτο κόμμα (καθώς η αποχή και η αποστασιοποίηση έπληξαν κυρίως τη Ν.Δ.), χωρίς όμως να διαθέτει πραγματική δυναμική και έχοντας υποχωρήσει σε απόλυτους αριθμούς ψηφοφόρων. Με τη σειρά του, το ΚΚΕ διατήρησε δυνάμεις και επικράτησε κατά κράτος στην ενδοαριστερή μάχη κατά ενός ΣΥΡΙΖΑ με «ελαφρών βαρών» ηγεσία και χωρίς στρατηγική πυξίδα.
Το κυβερνών κόμμα έμοιαζε να μειώνει τη διαφορά μετά την επικράτηση του Κώστα Καραμανλή στο ντιμπέιτ. Ομως η φυγή ενός υπόπτου στο σκάνδαλο της Siemens, συν η αμετροεπής δικαστική σκληρότητα προς τα παιδιά του τραυμάτισαν την κυβέρνηση, που χρεώθηκε την ενέργεια, αποσυσπειρώνοντας εκ νέου τη Ν.Δ. Επίσης, η δημοσκοπική «φούσκα» των Πρασίνων έσκασε όταν η εικόνα τους έγινε λιγότερο αχνή και περισσότερο ορατή. Γι’ αυτό απομυθοποιήθηκαν ως όχημα διαμαρτυρίας. Αλλωστε, από την αρχή οι Πράσινοι αποτελούσαν την άλλη όψη της αποχής, με την τελευταία να τους ξεπερνά σε ελκυστικότητα.
Οι δημοσκόποι ηττήθηκαν στις ευρωεκλογές διότι, στην έπαρσή τους, δεν αξιολόγησαν σωστά την κινούμενη άμμο της αποχής. Εχοντας μεταβληθεί από καταγραφείς τάσεων σε «προφήτες» αποτελεσμάτων, απέτυχαν σε «εκτιμήσεις» και ακόμη περισσότερο στα exit polls, όπου από «κοινού» οδηγήθηκαν σ’ ένα απόλυτο φιάσκο.
Η τεράστια αποχή, αντί να φωτίζει το εκλογικό αποτέλεσμα, προσθέτει μια βαριά σκιά. Οσοι από εμάς επιμένουμε εδώ και καιρό ότι το σημερινό τοπίο έχει περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις αισθανόμαστε δικαιωμένοι. Ομως, ενώ τα ερωτήματα επιβεβαιώνονται, οι απαντήσεις για την κατεύθυνση της πολιτικής δυναμικής παραμένουν και μετά τις ευρωεκλογές εξίσου μη διαθέσιμες.
Στη συγκεκριμένη πραγματικότητα κανένα κόμμα δεν μπορεί να νιώθει σίγουρο ότι θα επαναπροσελκύσει στην έκταση που θα ήθελε τους ψηφοφόρους του που επέλεξαν την αποχή. Το ΠΑΣΟΚ βεβαίως κατέγραψε ένα πλεονέκτημα. Εδειξε όμως ταυτόχρονα και τις βαθύτερες αδυναμίες του, σ’ ένα ιδιαίτερα ευνοϊκό για το ίδιο τοπίο. Το κυβερνών κόμμα πλήρωσε αδυναμίες διαχειριστικές και κυρίως ατομικές συμπεριφορές, ενώ πολλά εξαρτώνται πάντα –και δυσανάλογα– από τη θετική ηγετική του εικόνα. Την ίδια ώρα, τα μικρότερα κόμματα, είτε κερδισμένα είτε χαμένα, αδυνατούν να εκτιναχθούν. Φυσικά, το μέγα ερώτημα εντοπίζεται στο ποια δυναμική θα κυριαρχήσει στους «ψηφοφόρους της αποχής». Υπάρχει απάντηση; Προφανώς όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου