Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ (Ρίζου) •Κόλαση πάλι η Αθήνα! – Καταστροφές από κουκουλοφόρους και αποπνικτικά καπνογόνα•Κατά τη συζήτηση του Μεσοπρόθεσμου.. – Η οξύτητα κυριάρχησε και χθες στη Βουλή•Ψήφος εμπιστοσύνης στις ελληνικές Τράπεζες από τη ρουμανική ηγεσία



ΑΥΓΗ •Ψηφίζει ο λαός στο Σύνταγμα – Σήμερα στις 12 το μεσημέρι η ψηφοφορία για το Μεσοπρόθεσμο – Από το πρωί η περικύκλωση της Βουλής•Δεύτερη μέρα της μεγάλης 48ωρης γενικής απεργίας – Καθυστερημένη αποδοκιμασία Πάγκαλου για τα τανκς – Καταγγελία των κυβερνητικών σχεδίων βίας από τον Αλ. Τσίπρα•Εφορίες – ΣΕ ιδιώτες και η είσπραξη φόρων!


ΑΥΡΙΑΝΗ •Αν ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο… - Η Ελλάδα πωλείται σε τιμή ευκαιρίας- Αποκαλυπτικό άρθρο της WALL STREET JOURNAL•Πεδίο μάχης η Αθήνα – Έδρασαν και πάλι οι κουκουλοφόροι•Είναι αλήθεια ότι γνωστός εισαγγελέας επισκεπτόταν σχεδόν καθημερινά τα γραφεία των επιχειρήσεων γνωστού αθλητικού παράγοντα στο Κέντρο της Αθήνας;


ΒΡΑΔΥΝΗ •Το παρακράτος χτύπησε ξανά – ΜΑΤ και προβοκάτορες εναντίον των διαδηλωτών•Σήμερα η κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή – Αντώνης Σαμαράς: Το Μεσοπρόθεσμο οδηγεί στη χρεοκοπία•Αμέσως μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου – Απολύεται έως το τέλος του έτους το 50% των συμβασιούχων του Δημοσίου


ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ •Μακροπρόθεσμο πρόγραμμα για την Πατρίδα! Τα ΟΧΙ και τα ΝΑΙ στα οποία πρέπει να επενδύσουμε ως έθνος – Η θέση μας•Σήμερον κρεμάται – Το μεσημέρι η ψηφοφορία για τα μέτρα- σοκ που αφανίζουν την κοινωνία- Αντώνης Σαμαράς: Και σοσιαλισμός και βαρβαρότητα •Βάλτε όλοι τις σημαίες στα μπαλκόνια (γαλανόλευκη)


ΕΘΝΟΣ •Διλήμματα τρόμου βάζουν οι Βρυξέλλες – Μπαρόζο – Ρομπάϊ- Όλι Ρεν: Ή ψηφίζετε ή άμεση χρεοκοπία•Αμαύρωσαν τις πορείες – Αγανάκτηση για τους κουκουλοφόρους•Η Λαγάρντ στο τιμόνι του ΔΝΤ- Πενταετής θητεία


ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ •Η Αστυνομία στην υπηρεσία του παρακράτους των κουκουλοφόρων – Έκαιγαν, έσπαγαν, τρομοκρατούσαν με την προκλητική ανοχή της•Ποιες δηλώσεις Βενιζέλου προαναγγέλλουν πρόωρες εκλογές•Ο Σαμαράς έθεσε θέμα κομματικής πειθαρχίας για το Μεσοπρόθεσμο


ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ • Καταγγέλλουν το Μεσοπρόθεσμο αλλά ψηφίζουν – Κυνικές ομολογίες από υπουργούς και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ•Α. Σαμαράς: - «Αποτύχατε σε όλα»•Σοβαρά επεισόδια τη νύχτα στο Σύνταγμα – Και γιορτή και χάος


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ •Ψηφοφορία με δάκρυα λαού – Στην κάλπη της Βουλής το δυσβάσταχτο πρόγραμμα, ενώ το Σύνταγμα πνίγηκε στα δακρυγόνα•Με έκκληση προς την Ελλάδα η Λαγκάρντ διευθύντρια ΔΝΤ- Κινεζική βοήθεια σε χρεωμένους της Ε. Ε. •Νέα γκάφα στην εξομοίωση του πετρελαίου


ΕΣΤΙΑ •Πρώτο θέμα πάλι η Ελλάς –Τα επεισόδια έκαναν τον γύρο του κόσμου•Η μετακύλισις του χρέους•Προειδοποίησις του Όλι Ρεν


ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ •Τελεσίγραφο και υποσχέσεις Ε. Ε. – Βαν Ρομπέι, Μπαρόζο, Ρεν: Δεν υπάρχει Β’ σχέδιο – Λαγκάρντ: Να στηρίξει η αντιπολίτευση •Κρίσιμη ψηφοφορία, δοκιμασία για κόμματα – «Ναι» Σαμαρά σε πτυχές του Εφαρμοστικού Νόμου• Σκέψεις του υπ. Οικονομικών – Ιδιωτικές εταιρείες στην είσπραξη βεβαιωμένων οφειλών


ΤΑ ΝΕΑ •Ψήφος εκτάκτου ανάγκης –Μπαράζ πιέσεων από τις Βρυξέλλες μέχρι την τελευταία στιγμή •Μπαίνουν ιδιώτες στους ελέγχους και στην είσπραξη των φόρων•Εκπαίδευση – Πτυχία σε τρία χρόνια με τον νέο νόμο για τα ΑΕΙ


ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Από τη στήλη «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» του



«ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ» σελ. 8-9 με τίτλο :


« “’Όχι» Σαμαρά στον οικονομικό βανδαλισμό της Ελλάδας »


«Ό χι στον οικονομικό βανδαλισμό της χώρας μου. Δεν θα ψηφίσω το λάθος», είπε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς από το βήμα της Βουλής, απορρίπτοντας την ισοπεδωτική και ενδοτική πολιτική του Γιώργου <Παπανδρέου με τα «πατριωτικά» ψευτοδιλήμματα που επιχείρησε να θέσει προχθές «για να διαιωνίσει τα θανάσιμα λάθη του». Ο κ. Αντώνης Σαμαράς, ξεκαθάρισε ότι το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης «καταψηφίζει συνολικά και συντεταγμένα το Μεσοπρόθεσμο, όπως οφείλει να κάνει κάθε σοβαρός πολιτικός οργανισμός. Που έχει το θάρρος να λέει τα μεγάλα ΝΑΙ, αλλά και τα μεγάλα ΟΧΙ. Όπως απαιτεί το συμφέρον του έθνους, αλλά και της Ενωμένης Ευρώπης». Ο πρόεδρος της Ν. Δ., υπενθύμισε πως όχι μόνο συμφωνεί με τους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά ήταν αυτός ο ίδιος που από πέρυσι, για πρώτη φορά, μίλησε για την ανάγκη αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, για τις αποκρατικοποιήσεις και τις διαρθρωτικές αλλαγές. Αλλά η κυβέρνηση ήταν αυτή που είτε δεν τα έβλεπε είτε δεν τα ήθελε και τα ειρωνευόταν. Ο Αντώνης Σαμαράς, μάλιστα αποσαφήνισε ότι η Ν. Δ προτείνει «με τα χρήματα από τις αποκρατικοποιήσεις να αγοράζουμε πίσω ελληνικά ομόλογα σε μειωμένη τιμή». Σε μια μετωπική επίθεση, ο Αντώνης Σαμαράς αποδόμησε την κυβερνητική προπαγάνδα ότι δήθεν οι προτάσεις της Ν. Δ. έχουν απορριφθεί από τους εταίρους μας, λέγοντας ότι «μερικοί βιάστηκαν, μετά από κάποια άδικα ή συκοφαντικά δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού Τύπου, να προεξοφλήσουν τη δήθεν «απομόνωσή» μας στην Ευρώπη. Αλλά, όπως αποδείχθηκε, βιάστηκαν πολύ. Γιατί όταν ξεκαθάρισα τις απόψεις μου και πάλεψα για την ορθότητα των θέσεών μου, κάποιοι πείσθηκαν και κάποιοι όχι. Σύντομα όμως και αυτοί που δεν πείσθηκαν θα αντιληφθούν και το πολιτικό μας επιχείρημα: Ότι ο ελληνικός λαός ,παρά τις θυσίες του, δεν βλέπει βελτίωση, βλέπει επιδείνωση». Ο Αντώνης Σαμαράς δεν δίστασε να αντιταχθεί και στη ν Τρόικα για τους λάθος λογαριασμούς που κάνει συνεχώς, λέγοντας «αποτύχατε σε όλα». «Απ όλες τις αυξήσεις φορολογικών συντελεστών που έγιναν πέρσι περίμενε περισσότερα φορολογικά έσοδα. Φέτος έχει μείωση φορολογικών εσόδων, κι όμως το επαναλαμβάνει και φέτος….». απευθυνόμενος στον απόντα πρωθυπουργό από τη συνεδρίαση, ο πρόεδρος της Ν. Δ. απάντησε και στη δήθεν κατηγορία που του απέδωσε προχθές ότι «προβλέπει» την αποτυχία της σημερινής πολιτικής, λέγοντας πως «Δεν την προβλέπουμε». Γιατί το «προβλέπω» είναι ένα ρήμα που αφορά το μέλλον. Εμείς απλώς την καταγράφουμε», όπως το αποδεικνύουν οι αριθμοί. Αναφορικά με την ψευδεπίγραφη «επαναδιαπραγμάτευση» που επικαλέστηκε προχθές η κυβέρνηση, ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είπε πως «επαναδιαπραγμάτευση σημαίνει να διορθωθεί το λάθος, ώστε να βγούμε από την κρίση. Όχι να προσαρμοστούμε στο λάθος και να το διαιωνίσουμε», και πρόσθεσε: «Ήδη ο υπόλοιπος κόσμος καταλαβαίνει το σοβαρό σφάλμα της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα. Σύντομα θα καταλάβει και το πολιτικό λάθος. Γιατί είναι μέγιστο λάθος να προσπαθείς να εξυγιάνεις μια οικονομία ισοπεδώνοντάς την, ή να «σώσεις» μια κοινωνία πυροδοτώντας εκρήξεις και διαλύοντάς την. Όταν και τα δύο αυτά σφάλματα γίνουν κατανοητά, τότε θα έχει έρθει η ώρα της επαναδιαπραγμάτευσης. Και αυτή η στιγμή πλησιάζει. Απέρριψε ευθέως όλα τα διλήμματα «Μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία», «Μεσοπρόθεσμο ή…τανκς», «Μεσοπρόθεσμο ή δραχμή», λέγοντας ότι είναι τα ίδια με εκείνο «Μνημόνιο ή χρεοκοπία», σημειώνοντας πως κάθε φορά που ακούγονται τέτοιες ανοησίες, το μόνο δυστυχώς που γίνεται είναι να υπάρχει φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες, να κακοποιείται η αγορά». Για τα περί «πατριωτισμού» του κ. Παπανδρέου ο πρόεδρος της Ν. Δ. είπε πως «πατριωτισμός σημαίνει συλλογική προσπάθεια, ώστε να κάνουμε τη χώρα μας καλύτερη και πιο ελεύθερη. Όχι να την οδηγήσουμε στα χειρότερα. Το ΠΑΣΟΚ θυμάται την «πατρίδα» και τον «πατριωτισμό» όταν πρόκειται να εκβιάσει για ακόμα χειρότερα δεινά». Και κατέληξε πως «το ΠΑΣΟΚ έχει ένα ταλέντο: να εκβιάζει το λαό να διαλέξει ανάμεσα σε δύο κακά. Και τελικώς να φέρνει και τα δύο κακά» στη χώρα και τους πολίτες.. (το άρθρο συνεχίζεται… «


Από τη στήλη « ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ» του


«ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΥ ΤΥΠΟΥ» {Ρίζου} σελ. 2:


Αποδοκιμάζει η Ν. Δ. τον αποκλεισμό του λιμανιού του Πειραιά από το ΠΑΜΕ. Όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του κόμματος Γιάννης Μιχελάκης, «κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί με το «έτσι θέλω» τα δικαιώματα χιλιάδων άλλων. Αλλά – και βεβαίως σεβαστό- το δικαίωμα της απεργίας και άλλο η αυθαιρεσία, που πλήττει τους ίδιους τους πολίτες και το συλλογικό συμφέρον», τόνισε.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Πρέπει να δοθεί έμφαση στη στροφή προς την ανάπτυξη

Λονδίνο


Σκληρή κριτική στη στρατηγική της τρόικας για την ελληνική οικονομία και ειδικά στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, ασκεί ο γνωστός αρθρογράφος των Financial Times Βόλφγκανγκ Μύνχαου, σε άρθρο με τίτλο Ίσως οι Έλληνες βουλευτές πρέπει να πουν όχι στο Μεσοπρόθεσμο.


Ο κ. Μύνχαου, μεταξύ άλλων, τονίζει ότι ενώ η λιτότητα ήταν απαραίτητη στην αρχή του Μνημονίου, τώ-ρα πρέπει να δοθεί έμφαση στη στροφή προς την ανάπτυξη. Μάλιστα, ο αρθρογράφος των FT αναφέρεται και στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι δύσκολα μπορεί να αντικρούσει κανείς τη θέση του κ. Σαμαρά με οικονομικά επιχειρήματα.


Αναλυτικά το άρθρο που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της Δευτέρας έχει ως εξής:


Στη Βουλή της Ελλάδας αναμένεται να ξεκινήσει σήμερα η πιο σημαντική κοινοβουλευτική συζήτηση της σύγχρονης ιστορίας της χώρας. Εάν η πλειοψηφία εγκρίνει τα μέτρα λιτότητας κατά την ψηφοφορία της Τρίτης, όλα είναι καλά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα συνεχίσουν να παρέ-χουν πίστωση. Εάν όχι, τότε η Ελλάδα ενδέχεται να χρεοκοπήσει μέσα σε διάστημα λίγων ημερών. Πώς θα πρέπει να ψηφίσουν οι Έλληνες βουλευτές;


Μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα θα έλεγα: Αδιαμφισβήτητα Ναι. Η χώρα έχει μεγάλο πρωτογενές έλ-λειμμα. Η λιτότητα που επιβάλλεται από την Ε. Ε. και το ΔΝΤ είναι ήπια συγκριτικά με τη λιτότητα που θα απαιτούνταν εάν η χώρα αντιμετώπιζε πραγματικό κίνδυνο αποκλεισμού από κάθε ξένο δανεισμό. Μία ανεξέλεγκτη χρεοκοπία θα αποσταθεροποιούσε το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα και θα ανάγκαζε την Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ.


Τα επιχειρήματα αυτά, ωστόσο, είναι ευάλωτα σε οποιαδήποτε αλλαγή των περιστάσεων. Μία τέτοια αλ-λαγή πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, όταν οι εκπρόσωποι της Ε. Ε. και του ΔΝΤ επέβαλαν νέα μέτρα λιτότητας. Αυτά τα μέτρα περιλαμβάνουν μείωση του αφορολόγητου εισοδήματος και έκτακτη εισφορά για τους αυτοαπασχολούμενους. Η απόφαση αυτή πυροδότησε οργισμένες διαδηλώσεις στην Α-θήνα. Θεωρώ ότι αποτελεί πολιτική πρόκληση και πράξη οικονομικού βανδαλισμού. Θα εκτροχιάσει όλη τη διαδικασία αντιμετώπισης της κρίσης.


Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Ελλάδα χρειάζεται μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή. Και, ναι, η ελληνική κυβέρνηση πισωγύρισε λίγο με το προηγούμενο πρόγραμμα, ώστε να κερδίσει την ψήφο εμπι-στοσύνης την προηγούμενη εβδομάδα. Στόχος των τελευταίων μέτρων ήταν να καλύψουν αυτό το κενό. Είναι, όμως, σφάλμα να στερηθεί η Ελλάδα όλα τα διαθέσιμα μέσα για πολιτικούς χειρισμούς.


Πολιτικά, το νέο πρόγραμμα λιτότητας έχει ήδη επιπτώσεις. Ενδυναμώνει τη θέση του Αντώνη Σαμαρά, του ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος διαφωνεί. Ηγέτες της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς τού άσκησαν πιέσεις την προηγούμενη εβδομάδα. Εκείνος αντιστάθηκε. Το επιχείρημά του είναι ότι η λιτότητα πνίγει την οικονομία και πως η Ελλάδα χρειάζεται τώρα μία ώθηση για να βρεθεί και πάλι σε τροχιά ανά-πτυξης.


Ενδυναμώνοντας άθελά της τη θέση του κ. Σαμαρά, η ΕΕ καταστρέφει τις όποιες πιθανότητες εθνικής ενό-τητας που τόσο απεγνωσμένα ζητούσε. Αυτό το πρόγραμμα, άλλωστε, θα κρατήσει αρκετά χρόνια. Ο κ. Σαμαράς έχει αρκετές πιθανότητες επιτυχίας εάν πέσει η τωρινή κυβέρνηση. Ήδη προηγείται στις δημο-σκοπήσεις. Εάν εκλεγεί, θα ζητήσει από την Ε. Ε. την επαναδιαπραγμάτευση του δανείου. Η ΕΕ και το ΔΝΤ ενδεχομένως να αρνηθούν. Σε αυτό το σημείο, όλη η στρατηγική μπορεί να διαλυθεί.


Δύσκολα μπορεί να αντικρούσει κανείς τη θέση του κ. Σαμαρά με οικονομικά επιχειρήματα. Είναι σαφές πως η λιτότητα ήταν απαραίτητη στην αρχή του προγράμματος, αλλά τώρα πρέπει να δοθεί έμφαση στη στροφή προς την ανάπτυξη, την οποία η Ελλάδα χρειάζεται βάσει όλων των σεναρίων χρεοκοπίας ή μη, εξόδου από το ευρώ ή μη. Η ΕΕ σπατάλησε εβδομάδες στη χαζή συζήτηση για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, αντί να επικεντρωθεί σε θέματα που έχουν πραγματικά σημασία.


Το πρόβλημα είναι πως όλη η διαδικασία παραμένει ευάλωτη στις διαθέσεις του εκλογικού σώματος των πιστωτριών χωρών. Η πρώτη προτεραιότητα των πολιτικών στη Γερμανία, στην Ολλανδία και στη Φινλαν-δία ήταν να μειωθεί το κόστος του προγράμματος όσο το δυνατόν περισσότερο. Προχώρησαν μάλιστα τό-σο ώστε να συνυπολογίσουν αβέβαια έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις της Ελλάδας στο εσωτερικό σκέλος του νέου πακέτου στήριξης, αντί να προοριστούν στη μείωση του χρέους.


Κατά συνέπεια, βάσει του νέου πακέτου που πιθανότατα θα συμφωνηθεί, κάθε απομάκρυνση από τον στό-χο των ιδιωτικοποιήσεων θα αποτελεί κενό χρηματοδότησης. Οι πιστώτριες χώρες σε αυτήν την περίπτωση πιθανότατα θα ζητήσουν νέα μέτρα λιτότητας για να καλυφθεί το κενό. Αυτή η στρατηγική είναι οικονομι-κά επικίνδυνη και πολιτικά ανεύθυνη. Εύλογα οι Έλληνες είναι επιφυλακτικοί με τη λιτότητα. Θα μπορού-σαν να την αποδεχτούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, εάν έβλεπαν πιθανότητες επιτυχίας. Οι οικονομικοί αξιωματούχοι της ΕΕ και οι πολιτικοί τους ηγέτες ιδεολογικά στρέφονται στην πλευρά της προσφοράς.


Την πρώτη φορά, έκριναν λάθος τις επιπτώσεις του προγράμματος λιτότητας στην ανάπτυξη. Το κάνουν και τώρα. Θα το κάνουν και στο μέλλον. Και αυτό καταστρέφει τις πιθανότητες επιτυχίας για τους Έλλη-νες. Το γεγονός ότι το νέο πρόγραμμα στήριξης γίνεται με μισή καρδιά αλλά και ο δογματισμός είναι οι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και τους πιο λογικούς Έλληνες βουλευτές να ψηφίσουν όχι στην αυριανή ψηφοφορία. Το πρόγραμμα, ως έχει, δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί οικονομικά και ηθι-κά. Ο μόνος λόγος για να ψηφίσει κανείς ναι θα ήταν να αναβληθεί η χρεοκοπία μέχρις ότου ο δημόσιος τομέας πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο, όμως, δεν πρόκειται να συμβεί πριν από το 2012. Η στρατηγική της ΕΕ ουσιαστικά συρρικνώνει τις επιλογές των Ελλήνων στο πότε θα χρεοκοπήσουν: τον επόμενο μήνα ή τον επόμενο χρόνο. Η ελληνική κυβέρνηση έχει μικρή πλειοψηφία και ασκεί σθεναρές πιέσεις στους βουλευτές της να ψηφίσουν υπέρ του προγράμματος. Η κυβέρνηση μπορεί τελικά να επικρα-τήσει. Εάν τα καταφέρει, θα είναι λόγω των πολιτικών πιέσεων οι οποίες θα έχουν ασκηθεί και όχι λόγω της ισχύος των επιχειρημάτων, που δεν είναι πλέον ξεκάθαρα. Οι Έλληνες βουλευτές θα πρέπει να ζητή-σουν περισσότερες διευκρινίσεις και από τις δύο πλευρές.


Το πρόβλημα με τη θέση του κ. Σαμαρά είναι πως η ψήφος κατά του προγράμματος λιτότητας θα πυροδο-τήσει περισσότερη λιτότητα πολύ βραχυπρόθεσμα. Ο κ. Σαμαράς πρέπει να εξηγήσει πώς θα μπορέσει η Ελλάδα να χρηματοδοτηθεί χωρίς διαθέσιμο εξωτερικό δανεισμό. Ποια είναι η στρατηγική του; Το στρα-τόπεδο του Ναι, παράλληλα, θα πρέπει να εξηγήσει γιατί η λιτότητα θα επιφέρει αυτήν τη φορά αποτελέ-σματα όταν στο παρελθόν απέτυχε. Οι ΄Ελληνες βουλευτές καλούνται να επιλέξουν μεταξύ ενός ψέματος και μιας καταστροφής. Δεδομένων των όσων διακυβεύονται, η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν θα έπρεπε να είχαν βά-λει την Ελλάδα σε αυτή τη θέση.

Η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να στηρίξει το Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο

Η Ολομέλεια της Βουλής συζητά από χθες τις κατευθύνσεις και τις προτεραιότητες της οικονομικής πολι-τικής για τα προσεχή χρόνια.


Σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.


Συζητά το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής».


Πλαίσιο που θέτει ως στόχους τη δημοσιονομική εξυγίανση και τη βιώσιμη ανάπτυξη.


Μπορεί να διαφωνεί κανείς με αυτούς;


Η Νέα Δημοκρατία, βεβαίως όχι.


Μπορεί να αισιοδοξεί κανείς για την επίτευξή τους;


Η Νέα Δημοκρατία πιστεύει πως με τις πολιτικές που προβλέπονται δεν μπορεί.


Σήμερα, η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης.


Η εξέλιξη αυτή οφείλεται σε εσφαλμένες επιλογές και πρακτικές της ηγεσίας της κυβέρνησης, στη λανθα-σμένη «θεραπευτική αγωγή» για την αντιμετώπιση των υπαρκτών «νοσημάτων» της Οικονομίας, και στην εκτέλεσή της.


Τα αρνητικά αποτελέσματα των χειρισμών της είναι μετρήσιμα.


Και όπως έχει σημειώσει ο Kelvin:


«Όταν κάτι μπορείς να το μετρήσεις και να το εκφράσεις με αριθμούς, τότε κάτι ξέρεις για αυτό. Αν δεν μπο-ρείς να το μετρήσεις και να το εκφράσεις με αριθμούς, τότε η γνώση σου είναι ισχνή και ελάχιστα αποτελε-σματική».


Συγκεκριμένα οι μετρήσεις δείχνουν ότι:


 Η ύφεση είναι βαθιά και παρατεταμένη.


 Το «εσωτερικό χρέος» δημιουργεί ασφυξία.


 Τα «λουκέτα» στην αγορά πολλαπλασιάζονται.


 Η ανεργία αυξάνεται δραματικά.


 Η φτώχεια διευρύνεται.


 Η ψυχολογία και οι προσδοκίες επενδυτών και καταναλωτών έχουν καταρρεύσει.


 Η ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας επιδεινώνεται.


 Το κόστος δανεισμού έχει διευρυνθεί σημαντικά.


 Οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται.


Και προφανώς, δεν πρόκειται για «αριθμητική ψευδαίσθηση».


Η πορεία εκτέλεσης του εφετινού Προϋπολογισμού επιβεβαιώνει τις αστοχίες στις προβλέψεις και τις απο-κλίσεις από τους στόχους.


Τα έσοδα καταρρέουν, οι πρωτογενείς δαπάνες διογκώνονται, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων βου-λιάζει, το έλλειμμα διευρύνεται.


Η πρόβλεψη για έλλειμμα 7,4% του ΑΕΠ, αναθεωρείται στο 10,4%.


Πρόκειται για πραγματικό δημοσιονομικό εκτροχιασμό.


Για απόλυτο «ναυάγιο» της οικονομικής πολιτικής.


Εκτροχιασμό που επιβάλλει πρόσθετα μέτρα λιτότητας.


Επιβεβαιώνεται συνεπώς ότι το «θεραπευτικό σχήμα» που έχει τεθεί σε εφαρμογή δεν είναι το κατάλληλο.


Και η πιο έμπρακτη ομολογία αποτυχίας του είναι το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο.


Η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να στηρίξει το Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο διότι:


1ον. Εδράζεται σε υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις.


Για παράδειγμα, η πρόβλεψη για επιβράδυνση της ύφεσης μέσα στο 2011 είναι μη ρεαλιστική παραδοχή.


Σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις του ΚΕΠΕ, η ύφεση το 2011 αναμένεται να διαμορφωθεί στο - 4%.


Αποδεικνύει έτσι ότι η Κυβέρνηση έχει πάρει «διαζύγιο» με την πραγματικότητα.


2ον. Ενσωματώνει πλήθος αντιφάσεων.


Για παράδειγμα, καταργεί το «πόθεν έσχες» στην κατοικία, αλλά προσθέτει πλήθος επιβαρύνσεων στην ακίνητη περιουσία.


3ον. Επιβεβαιώνει τις κυβερνητικές ανακολουθίες.


Οι παλινωδίες σε σειρά μέτρων, όπως είναι η επιστροφή φόρου από αποδείξεις δαπανών και τα όρια αφο-ρολόγητου, προδίδουν έλλειψη σχεδιασμού.


4ον. Περικλείει αποδεδειγμένα αδιέξοδες πολιτικές επιλογές.


Τα νέα, σκληρότερα, μέτρα συνιστούν εμμονή της Κυβέρνησης στη ίδια λανθασμένη συνταγή.


Στα ίδια μέσα για την υλοποίηση των στόχων.


Παρά τα όλο και ισχνότερα αποτελέσματα.


Ενδεικτικά, το χρέος, παρά τις νέες, μεγάλες μειώσεις εισοδημάτων και τις αποκρατικοποιήσεις, εκτιμάται, το 2015, στο ίδιο ύψος με αυτό που προέβλεπε το Μνημόνιο πριν ένα χρόνο, χωρίς αυτές τις παρεμβάσεις.


Επιστρέφουμε δηλαδή σήμερα στο σημείο που ήμασταν πριν από 1 χρόνο, παρά τις μεγάλες και διευρυνό-μενες θυσίες των πολιτών.


5ον. Είναι κοινωνικά άδικο.


Το Σχέδιο προβλέπει, στο μεγαλύτερο μέρος του οριζόντιες, έκτακτες και μη, φανερές και κρυφές, φορο-λογικές επιδρομές σε βάρος εκείνων που ήδη πληρώνουν προκειμένου να καλύψει τις αστοχίες της οικονο-μικής πολιτικής και την αδυναμία αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής.


Παράλληλα, η κυβέρνηση προχωρά και σε μειώσεις μισθών, σε περικοπές συντάξεων, κύριων και επικου-ρικών, και σε αυξημένες εισφορές σε όλους τους επαγγελματίες, εμπόρους και αγρότες.


Δίνοντας τη χαριστική βολή στην Οικονομία.


6ον. Είναι οικονομικά αναποτελεσματικό.


Το 2011 λαμβάνονται μέτρα ύψους 21 δισ. ευρώ, προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα, εάν μειωθεί, κατά 7 δισ. ευρώ.


Συνεπώς, τα 2/3 από τις θυσίες των πολιτών δεν πιάνουν τόπο.


Πρόκειται για μνημείο οικονομικής αναποτελεσματικότητας.


Και όμως η κυβέρνηση συνεχίζει να προβάλει τη φορολαγνεία της.


Παρά το ότι, σύμφωνα και με την Τράπεζα της Ελλάδος, η «περαιτέρω αύξηση της φορολογικής επιβάρυν-σης των ήδη φορολογουμένων θα κατέληγε, όχι μόνο να επιτείνει την ύφεση, αλλά και να οδηγήσει σε μείωση αντί για αύξηση των εσόδων».


Οδηγώντας στην εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας νοικοκυριών και επιχειρήσεων, στη διεύρυνση της φοροαποφυγής, και στη διόγκωση της φοροδιαφυγής.


7ον. Είναι ανεπαρκές.


Η αναλογία αύξηση εσόδων / περιστολή δαπανών είναι περίπου μισή / μισή.


Όταν, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία και βιβλιογραφία, η ορθή δημοσιονομική προσαρμογή θα πρέπει να βασίζεται, πρωτίστως, στην ουσιαστική συγκράτηση των πρωτογενών δαπανών.


Όμως, σύμφωνα με το Σχέδιο, οι πρωτογενείς δαπάνες εκτιμάται ότι θα μειωθούν μόλις κατά 1 δισ. ευρώ την επόμενη πενταετία.


Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση φοβάται τους «συντρόφους» και «πελάτες της».


8ον. Είναι ατελές.


Το Πλαίσιο δεν εμπεριέχει ρεαλιστική πρόταση αντιμετώπισης του τεράστιου χρέους.


Χρέος το οποίο αναμένεται να διαμορφωθεί περίπου στο 140% του ΑΕΠ το 2015, από 143% το 2010.


Δηλαδή, εκτιμάται ότι θα μειωθεί μόλις κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ σε 5 χρόνια, παρά τις πρωτό-γνωρες θυσίες του Ελληνικού λαού και τις αποκρατικοποιήσεις.


Οι τόκοι δε θα εκτιναχθούν στα 23 δισ. ευρώ το 2015.


Αποτέλεσμα, οι συνολικοί τόκοι να διαμορφώνονται στα 110 δισ. ευρώ για την περίοδο 2010-2015, όσο το ύψος της βοήθειας της χώρας από τους εταίρους.


9ον. Είναι αντιαναπτυξιακό.


Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων περικόπτεται εφέτος, για έκτη φορά από την αρχή του 2010, στο βωμό της «μαύρης τρύπας» των εσόδων και υπό συνθήκες πρωτόγνωρης ύφεσης και ανεργίας.


10ον. Στις αποκρατικοποιήσεις κυριαρχεί ο «ταμειακός πανικός».


Με αυστηρά χρονοδιαγράμματα, διαδικασίες και αποτιμήσεις που προκαλούν, εύλογα, ερωτηματικά και ανησυχία και αναδεικνύουν αρκετά «θολά σημεία».


Ο υπουργός, κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής του πριν από μία εβδομάδα από το βήμα της Βουλής, έκα-νε ιδιαίτερη αναφορά στη χρησιμότητα και στην αναγκαιότητα της πραγματοποίησης αποκρατικοποιήσεων για τον πολίτη.


Η Νέα Δημοκρατία συμφωνεί απολύτως μαζί του.


Αν όμως είναι χρήσιμες γιατί η κυβέρνησή, μέχρι σήμερα, δεν έκανε ούτε μία;


Και αν είναι αναγκαίες γιατί ο Πρωθυπουργός, πριν από λίγα χρόνια ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπο-λίτευσης, καλούσε τον τότε Πρωθυπουργό να «διατηρήσει το δημόσιο έλεγχο στον ΟΤΕ, στα ΕΛΤΑ, στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, στη ΔΕΗ, στον ΟΣΕ, στην ΕΥΔΑΠ, στην ΕΥΑΘ και στους άλλους στρατηγικούς οργανισμούς κοινής ωφέλειας της χώρας»;


Γιατί μιλούσε για «επανακρατικοποιήσεις» και απειλούσε «για σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για απιστία» στην περίπτωση του ΟΤΕ;


Σήμερα που η κυβέρνηση πούλησε μερίδιο του ΟΤΕ σε πολύ χαμηλότερη τιμή ανά μετοχή, ισχύει η δέ-σμευσή του;


Όμως, η κυβέρνηση έχει αποδείξει, τόσο για το σήμερα όσο και για το χθες, ότι διαθέτει πλεόνασμα πολι-τικού θράσους κατασυκοφάντησης των αντιπάλων της και έλλειμμα πολιτικού θάρρους αναγνώρισης των λαθών της.

Δεν φτάνει το «μαχαίρι» στους μισθούς!

Υπέρ του γαλλικού σχεδίου για την μετακύληση του ελληνικού χρέους τάσσονται οι εγχώριοι τραπεζίτες καθώς θεωρούν ότι αποτελεί την αμέσως καλύτερη ιδέα, που έχει πέσει στο τραπέζι, μετά την καθαρή λύση της έκδοσης ευρωομολόγου ή της παρέμβασης του Προσωρινού Μηχανισμού στην δευτερογενή αγορά.



Η πρόταση που έχουν συνδιαμορφώσει, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ξένου τύπου, το υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας με τις τοπικές τράπεζες προβλέπει τα εξής:


Α) Ανανέωση του 50% του ελληνικού χρέους που λήγει την τριετία 2012-14 με τίτλους 30ετούς διάρκειας, χωρίς να έχει διευκρινισθεί το κουπόνι.


Β) Ανανέωση του 20% της λήξης με ομόλογα χαμηλού επιτοκίου, που πιθανότατα θα έχουν την εγγύηση του Προσωρινού Μηχανισμού (EFSF).


Το υπόλοιπο 30% της λήξης δεν ανανεώνεται.


Η πρόταση αφορά μόνο σε όσες τράπεζες, ασφαλιστικές και Ταμεία δηλώσουν εθελοντικά ότι προτίθενται να ανανεώσουν ελληνικά ομόλογα, που λήγουν την περίοδο 2012-14.


Με βάση όσα έχουν διαρρεύσει στον τύπο το γαλλικό σχέδιο, που εμμέσως πλην σαφώς επιβεβαίωσε και ο κ. Νικολά Σαρκοζί, συμφέρει το ελληνικό Δημόσιο καθώς αυξάνει τη διάρκεια του χρέους, απομακρύνοντας τον άμεσο κίνδυνο πτώχευσης. Αν μάλιστα το ονομαστικό κουπόνι των 30ετών ομολόγων ανανέωσης βγει στην περιοχή του 4,5% οι όροι για την Ελλάδα θα είναι επωφελέστεροι.

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ: Αντί να δείξουμε ακλόνητη αλληλεγγύη, καταλήξαμε να δοκιμάζουν οι αγορές την αντοχή του Ευρώ, στοιχηματίζοντας στη διάλυση της Ευρωζώνης από τη Γερμανία – κάτι που γίνεται μέρα με την ημέρα όλο και πιο πιθανό



“Η ανθελληνική υστερία των γερμανικών ΜΜΕ”, γράφει χαρακτηριστικά ο Γερμανός ιστορικός κ. A.Ritschl, “είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τη Γερμανία. Ουσιαστικά καθόμαστε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: η γερμανική ανάπτυξη οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ότι, τόσο τα θύματα του πρώτου, όσο και του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, παραιτήθηκαν από τις απαιτήσεις τους…..Παρά το ότι η Γερμανία είναι υπεύθυνη για δύο παγκοσμίους πολέμους, εκ των οποίων ο δεύτερος ήταν κάτι παραπάνω από καταστροφικός, τα θύματα της συμφώνησαν να διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος των χρεών της. Τα ότι η Γερμανία οφείλει την οικονομική της άνοδο στη γενναιοδωρία των άλλων λαών δεν το έχει ξεχάσει κανείς – ούτε οι Έλληνες”.


“Οι Έλληνες”, συνεχίζει ο ιστορικός, “γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τα «πολεμικά άρθρα» των γερμανικών ΜΜΕ. Εάν αλλάξουν οι διαθέσεις στην Ελλάδα (εάν «ξυπνήσουν» δηλαδή οι Έλληνες, εάν εκλέξουν επαρκείς, ανιδιοτελείς, ικανούς, θαρραλέους πολιτικούς και διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους), τότε είναι πολύ πιθανόν να ακολουθήσουν και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες - απαιτώντας με τη σειρά τους τα χρήματα που χωρίς καμία αμφιβολία τους χρωστάμε. Εάν λοιπόν υποχρεωθούμε νομικά να εξοφλήσουμε όλες μας τις υποχρεώσεις, τότε θα μας πάρουν και τα πουκάμισα μας – αφού, με βάση τη συμφωνία του Λονδίνου, «οι πολεμικές αποζημιώσεις, οι οποίες δεν πληρώθηκαν το 1953, θα έπρεπε να εξοφληθούν σε περίπτωση τυχόν επανένωσης της Γερμανίας».
Στην περίπτωση αυτή, θα ήταν πολύ καλύτερα όχι μόνο να αναδιοργανώναμε την ελληνική Οικονομία με δικό μας αποκλειστικά κόστος, αλλά να το κάναμε πλουσιοπάροχα. Εάν, αντί να συμμορφωθούμε με τους διεθνείς νόμους και να πληρώσουμε τα χρέη μας, συνεχίσουμε να παριστάνουμε τον πλούσιο τραπεζίτη, ο οποίος καπνίζει ήρεμα το πούρο του και δεν θέλει να πληρώσει τα χρέη του, εκβιάζοντας τους πιστωτές του, τότε κάποια στιγμή θα μας έλθει ένας τεράστιος λογαριασμός (τα χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα υπολογίσθηκαν πρόσφατα στα 565 δις €, από έναν αξιόπιστο Γάλλο οικονομολόγο – πολύ περισσότερα από το δημόσιο χρέος της).


Η καλύτερη λύση σήμερα για την Ελλάδα και τη Γερμανία, με βάση τις εμπειρίες από τις δικές μας χρεοκοπίες, είναι η διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του Ελληνικού χρέους. Κάποιες τράπεζες θα αντιμετώπιζαν βέβαια προβλήματα, αλλά θα μπορούσαν να διασωθούν με ορισμένα βοηθητικά προγράμματα. Για τη Γερμανία ίσως είναι ακριβό, αλλά πρέπει να πληρώσουμε – έτσι ή αλλιώς, αφού χρωστάμε. Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα θα είχε την ευκαιρία να κάνει μία καινούργια αρχή – μία ευκαιρία που προσφέρθηκε στην αχάριστη Γερμανία πολλές φορές στο παρελθόν, ειδικά από τις Η.Π.Α.”.


Ανεξάρτητα από τις παραπάνω τοποθετήσεις του έγκυρου ιστορικού η Ελλάδα, με δική της σε μεγάλο βαθμό ευθύνη, είναι ξανά αντιμέτωπη με το εκβιαστικό δίλημμα που της τέθηκε το 1940 – ενώ έχει απλά διαφοροποιηθεί ο τρόπος διεξαγωγής του πολέμου: εκείνη την εποχή, τα χρησιμοποιούμενα μέσα ήταν στρατιωτικά, ενώ σήμερα είναι οικονομικά.


Εν τούτοις, το τότε ερώτημα παραμένει το ίδιο: Να συνθηκολογήσει η Ελλάδα με τον πανίσχυρο εχθρό, ο οποίος την απειλεί με έναν πόλεμο που δεν πρόκειται να κερδίσει («είτε υπογράφετε ότι θέλουμε, είτε χρεοκοπείτε», μας εκβιάζουν οι Γερμανοί), ή να αντισταθεί στις προσπάθειες υποδούλωσης και λεηλασίας της, ακόμη και αν οι Πολίτες της υποφέρουν, όπως επίσης υπέφεραν το 1940;
Συνεχίζοντας, οφείλουμε ίσως να θέσουμε ακόμη κάποια ερωτήματα, εάν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές. Ειδικότερα, εάν η όποια κυβέρνηση της Ελλάδας επέλεγε την αντίσταση οι σημερινοί, σχετικά εύποροι Έλληνες, είναι σε θέση να υποστούν τα δεινά ενός πολέμου, ή μήπως προτιμούν την ησυχία τους, έστω και σκλαβωμένοι; Πόσο σημαντική είναι η υπερηφάνεια, η ελευθερία και η αξιοπρέπεια για τους Έλληνες; Είναι αλήθεια σε θέση σύσσωμοι οι Πολίτες να επωμισθούν τα όποια βάρη της ενδεχόμενης άρνησης υποταγής τους, με στόχο τη διάσωση της δημόσιας περιουσίας και την διατήρηση της εθνικής τους ανεξαρτησίας;


Είναι η κυβέρνηση ικανή να πάρει οδυνηρές, «πατριωτικές» αποφάσεις ή μήπως όχι; Γνωρίζει η πολιτική ηγεσία τι ακριβώς επιθυμούν οι Έλληνες, όταν πιέζει ακόμη και τους βουλευτές της να αποδεχθούν ένα πρόγραμμα εξαθλίωσης και λεηλασίας της χώρας τους – ένα πρόγραμμα που δεν πρόκειται να οδηγήσει ποτέ στην έξοδο από την κρίση; Θα προτιμήσουν οι βουλευτές αυτοί να ακολουθήσουν το δύσκολο δρόμο και να αγωνισθούν για τα δικαιώματα των Πολιτών που τους εξέλεξαν ή, μήπως, θα επιλέξουν τις «καρέκλες» τους;


Δεν είναι αλήθεια υποχρεωμένη η κυβέρνηση να διαπιστώσει τι ακριβώς θέλουν οι Πολίτες, με τη βοήθεια ενός δημοψηφίσματος, πριν ακόμη υπογράψει την αποικιοκρατική, μονομερή σύμβαση συνθηκολόγησης με τον εχθρό; Γιατί θέτει εκβιαστικά διλήμματα στους Έλληνες, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι διαθέτει μία σειρά από όπλα, ικανά να αναχαιτίσουν επιτυχημένα τις επιθέσεις της Γερμανίας – όπλα που όμως σύντομα θα έχουν εξουδετερωθεί;


Έχει το κυβερνών κόμμα σαφή γνώση των τεράστιων ευθυνών του απέναντι στους Έλληνες και στους Ευρωπαίους – επίσης απέναντι σε εκείνους τους Γερμανούς Πολίτες, οι οποίοι επιθυμούν μία ευρωπαϊκή Γερμανία, ενώ πανικοβάλλονται στην ιδέα μίας γερμανικής Ευρώπης; Σε σημείο μάλιστα που να αναρωτιούνται έντρομοι οι ίδιοι οι Γερμανοί, «μήπως η κατά τα άλλα συμπαθέστατη καγκελάριος τους εγκυμονεί έναν νέο Χίτλερ»;


Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ


Περαιτέρω, θεωρούμε σκόπιμη την αναφορά μας στις δύο πλευρές της Γερμανίας, στα δύο πρόσωπα του Ιανού που την διακρίνουν, έτσι ώστε να είμαστε όσο περισσότερο γίνεται αντικειμενικοί – αφού θα μπορούσε κανείς εύλογα να μας χαρακτηρίσει εμπαθείς, επηρεασμένους δηλαδή είτε από τη δύσκολη θέση της χώρας μας, είτε από την «ψυχολογική» ανάγκη μας να ενοχοποιήσουμε άλλους, για τα δικά μας μεγάλα σφάλματα (άρθρο μας).


“Οι Έλληνες μπορούν να παράγουν μόνο ελαιόλαδο, να περιποιούνται υπέρ του δέοντος τους συνταξιούχους τους και να μας φτωχαίνουν. Η Ευρώπη είναι ένα γραφειοκρατικό τέρας”, διαβάζουμε τον τίτλο ενός άρθρου σε μία σοβαρή γερμανική εφημερίδα, ευρείας αποδοχής και κυκλοφορίας, η οποία παραθέτει τα παρακάτω στοιχεία (Πίνακας Ι):


ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Συγκρίσεις Ελλάδας και Γερμανίας


Δείκτες  Ποσοστά


Μερίδιο της Γερμανίας στο ΑΕΠ της ΕΕ  20,4%


Μερίδιο Ελλάδας, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας μαζί, στο ΑΕΠ της ΕΕ*  5,0%


Αλλαγή του ποσοστού ανεργίας στη Γερμανία (2008/2009)  -0,8%


Αλλαγή του ποσοστού ανεργίας στην Ελλάδα (2008/2009)  +8,3%


Κόστος τυχόν διάσωσης της Ελλάδας για κάθε Γερμανό** 465 €

Σύνολο σημερινών δανείων της Γερμανίας στην Ελλάδα 8,4 δις €


Τόκοι και προμήθειες που έχει εισπράξει η Γερμανία από την Ελλάδα   225 εκ. €


Εξαγωγές της Γερμανίας στην Ελλάδα το 2010  5,9 δις €


Ανάπτυξη της Γερμανίας το 2011  +3,2%


Ανάπτυξη της Ελλάδας το 2011  -3,0%

Μέσος μισθός εργαζομένων στη Γερμανία**  42.400 €


Μέσος μισθός εργαζομένων στην Ελλάδα  23.900 €


Εργατικό κόστος ανά ώρα στη γερμανική μεταποίηση  33,10 €


Εργατικό κόστος ανά ώρα στην ελληνική μεταποίηση  16,60 €

Παραγωγικότητα ανά ώρα στη Γερμανία  37 €


Παραγωγικότητα ανά ώρα στην Ελλάδα  24 €

Συντάξεις της Γερμανίας σε ποσοστό του ΑΕΠ της  11,4%


Συντάξεις της Ελλάδας σε ποσοστό του ΑΕΠ της  11,7%


* Το ελάχιστο ποσοστό της συμμετοχής των τριών χωρών στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ τεκμηριώνει το ότι, η άρνηση διάσωσης τους έχει μόνο «σαδιστικές» αιτίες.


** Εάν η Ελλάδα δεν πληρώσει το 66% του χρέους της


Πηγή: Z


Πίνακας: Β. Βιλιάρδος


Όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι, ο μέσος μισθός στη Γερμανία είναι υψηλότερος κατά 80% σε σχέση με την Ελλάδα - ενώ η παραγωγικότητα των εκεί εργαζομένων είναι 54% μεγαλύτερη (ποσοστό που υποδηλώνει το μέγεθος της υπερτίμησης του Ελληνικού ευρώ, αλλά και της υποτίμησης του Γερμανικού). Εάν δε στο μισθό προσθέσουμε τις κοινωνικές παροχές (Υγεία, Παιδεία κλπ.), οι οποίες προσφέρονται στους Γερμανούς από το κράτος τους, θα συμπεράνουμε εύκολα ότι, το βιοτικό τους επίπεδο είναι συγκριτικά αρκετά υψηλότερο. Ίσως οφείλουμε να προσθέσουμε εδώ ότι, η παραγωγικότητα δεν είναι μόνο θέμα μισθών αλλά, επίσης, κεφαλαίων, μεθόδων παραγωγής, επενδύσεων, σωστού προγραμματισμού, ορθολογικής λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης κλπ.

Συνεχίζοντας στο θέμα μας, χωρίς να επεκταθούμε σε περιττές λεπτομέρειες, όπως διαπιστώνεται από ένα μέρος των στοιχείων που καταγράφει η εφημερίδα, πρόθεση της είναι αφενός μεν να τεκμηριώσει την ανωτερότητα των Γερμανών σε σχέση με τους Έλληνες, αφετέρου να διαφοροποιηθεί από την Ευρώπη – την οποία θεωρεί πλέον ότι δεν έχει ανάγκη, επικρίνοντας την σκόπιμα.


Εάν τώρα η Ευρώπη είναι πρόθυμη να επιτρέψει σε μία εθνικιστική πλέον, «πρωσική» Γερμανία και σε μία μερκαντιλίστρια καγκελάριο να ηγηθεί, καθώς επίσης εάν η Ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμία αντίρρηση να συμβιβασθεί, παραδίδοντας αμαχητί τη χώρα και τους Πολίτες της, είναι κάτι που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με ασφάλεια.


Η ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ


“Οι Γερμανοί χαρακτηρίζονται σαν Ευρωναζί – όχι σαν μία καλοπροαίρετη ηγετική δύναμη της Ευρώπης. Πως τα καταφέραμε αλήθεια;”, αναρωτιέται ο επιφανής Γερμανός οικονομολόγος H.Muller, διευθυντής οικονομικού περιοδικού.


“Η Γερμανία βρέθηκε το 2009 και το 2010 στην ιστορική θέση, να εξελιχθεί σε μία μορφή ευρωπαϊκής ηγεμονικής δύναμης – αφού ήταν η μοναδική μεγάλη χώρα της Ευρωζώνης, η οποία διέθετε μία ανταγωνιστική οικονομική δομή, καθώς επίσης ένα σχετικά χαμηλό δημόσιο χρέος. Η Γερμανία μπορούσε να συμπεριφερθεί σαν μία καλοπροαίρετη ηγετική δύναμη – έπρεπε να το κάνει, όπως οι Η.Π.Α. μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η καγκελάριος όφειλε να οδηγήσει την ΕΕ σε ένα κοινό μέλλον – να είχε την ικανότητα να το κάνει.


Αντίθετα όμως, επικράτησε δυστυχώς η εθνικιστική μικροπολιτική, βασισμένη στις εκλογικές αναμετρήσεις - στις οποίες «πουλούσε» η ρητορική δημαγωγία, ο λαϊκισμός δηλαδή, με κύριο χαρακτηριστικό τη σκληρή στάση απέναντι στις ελλειμματικές χώρες του Νότου. Στο προσκήνιο δεν βρίσκεται πλέον το κοινό μέλλον της Ευρώπης, αλλά η μονόπλευρη εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων – ή, καλύτερα, αυτό που θεωρεί η κυβέρνηση ότι είναι προς το συμφέρον μας.


Το γεγονός ότι επιμένει η γερμανική κυβέρνηση στη συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών της Ελλάδας, σε ενδεχόμενη «διάσωση» της, είναι μία καθαρά «συμβολική» πολιτική. Η διαγραφή χρεών (haircut) δεν θα βοηθούσε καθόλου την Ελλάδα. Αντίθετα από όσα λέει η καγκελάριος η Ελλάδα, σε μία τέτοια περίπτωση, θα παρέμενε εκτός αγορών για πάρα πολλά χρόνια – ενώ θα έχανε κάθε δυνατότητα να δανεισθεί μόνη της στο μέλλον. Παράλληλα, για να μπορέσει να μειώσει το χρέος της, θα έπρεπε να έχει πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από τους τόκους που πληρώνει. Ακόμη καλύτερα, πάνω από 8%, κάτι που δεν έχει καταφέρει ποτέ καμία χώρα - με εξαίρεση τη Νορβηγία, λόγω των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της.


Εκτός αυτού, το Βερολίνο ρισκάρει τον κίνδυνο να βρεθεί η ΕΚΤ σε πολύ δύσκολη οικονομική θέση (ίσως θα έπρεπε εδώ να σκεφθούμε την αμυδρή πιθανότητα να χρεοκοπήσει σκόπιμα η Γερμανία την ΕΚΤ, προωθώντας στη θέση της τη δική της Bundesbank). Η κερδοσκοπία αναζωπυρώνεται, οπότε η κρίση βαθαίνει απειλητικά. Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση επιμένει στη διαγραφή χρεών: δήθεν για λόγους «αρχής» αλλά, στην πραγματικότητα, επειδή πολλοί στο κυβερνών κόμμα θεωρούν ότι, πρέπει να δείξουν στις αγορές, στους Έλληνες επίσης, ποιος έχει την εξουσία – ποιος είναι το αφεντικό της Ευρώπης και της Ελλάδας.


Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν να ζούμε ακόμη στην εποχή του 90 – σαν να υπάρχουν επιλογές στο σημερινό «συναλλαγματικό κλαμπ» και σαν να μην ήταν τα χρηματοπιστωτικά συστήματα τόσο στενά μεταξύ τους συνδεδεμένα, με κίνδυνο να καταρρεύσουν όλα μαζί. Όχι, δεν υπήρχε από την αρχή καμία εναλλακτική επιλογή, η οποία να μην απαιτούσε τη μεταφορά πόρων από τις πλεονασματικές, προς τις ελλειμματικές χώρες της Ευρωζώνης – τη δημοσιονομική και πολιτική τους ένωση. Όμως, αυτό δεν ταιριάζει με το λαϊκό αίσθημα – δεν πουλάει και δεν φέρνει ψήφους, όπως η παραδειγματική τιμωρία των Ελλήνων.


Έτσι λοιπόν μας έρχεται σήμερα ο λογαριασμός. Η Γερμανία ευρίσκεται σε μία απίστευτα δυσχερή θέση, έχοντας διαθέσει πάρα πολλά χρήματα, χωρίς να καταφέρει τίποτα. Θεωρούμαστε πια σαν Ευρωναζί και όχι σαν μία καλοπροαίρετη ηγετική δύναμη. Το ότι συνέβη κάτι τέτοιο, δεν είναι η καλύτερη απόδειξη μίας επιτυχημένης πολιτικής.


Αντί να δείξουμε λοιπόν ακλόνητη αλληλεγγύη, καταλήξαμε να δοκιμάζουν οι αγορές την αντοχή του Ευρώ, στοιχηματίζοντας στη διάλυση της Ευρωζώνης – κάτι που γίνεται μέρα με την ημέρα όλο και πιο πιθανό. Εάν το ευρώ καταρρεύσει, η Γερμανία θα έχει την αποκλειστική ευθύνη – αφού θα ήταν η χώρα που θα μπορούσε να το σώσει, αλλά δεν το έκανε από ιδιοτελή, μικροπολιτικά συμφέροντα. Φυσικά, η ζημία της Γερμανίας και όχι μόνο από ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δεν ζυγίζεται καν με χρήματα".


Κλείνοντας, ο Πίνακας ΙΙ αναφέρεται στο συνολικό δημόσιο χρέος των κρατών της Ευρωζώνης, καθώς επίσης στο ποσοστό της κάθε χώρας επί αυτού. Θεωρούμε ότι μόνο η απεικόνιση των χρεών, σε σχέση με το ΑΕΠ, δεν είναι αρκετά αντιπροσωπευτική - αφού τα απόλυτα μεγέθη, τα ποσά δηλαδή που χρωστάει η κάθε χώρα, είναι εξ ίσου σημαντικά.


ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Δημόσια χρέη και ποσοστά των χωρών επί του συνολικού χρέους της Ευρωζώνης, ύψους 7.063 δις € (2009)


Χώρα  ΑΕΠ  Χρέος  Ποσοστό στο συνολικό


Γερμανία


2.407,2  1.762,2  24,96%


Ιταλία


1.520,9  1.760,8  24,94%


Γαλλία


1.919,3  1.489,0  21,08%


Ισπανία


1.051,2  559,7  7,92%


Ολλανδία


570,2  347,0  4,91%


Βέλγιο


337,8  326,6  4,62%


Ελλάδα


237,5  273,4  3,87%


Αυστρία


276,9 184,1 2,60%

Πορτογαλία


163,9  125,9  1,78%


Ιρλανδία


163,5 104,7  1,48%


Φιλανδία


171,0  75,6  1,07%


Σλοβακία


63,3  22,6  0,32%


Σλοβενία


34,9  12,5  0,18%
Κύπρος


16,9  9,5  0,13%


Λουξεμβούργο


37,8   5,5   0,08%


Μάλτα


5,7  3,9    0,06%


Πηγή: Υπουργείο οικονομικών της Γερμανίας


Πίνακας: Β. Βιλιάρδος


Όπως διαπιστώνουμε από τον Πίνακα ΙΙ, τα χρέη της Γερμανίας, σε απόλυτα νούμερα, δεν είναι καθόλου αμελητέα. Τυχόν αύξηση του επιτοκίου δανεισμού της μόλις κατά 1%, θα της κόστιζε περί τα 18 δις € - ποσό υψηλότερο από τους συνολικούς τόκους που πληρώνει σήμερα η Ελλάδα. Είναι αδύνατο λοιπόν το να μην κατανοεί τη σημασία που θα είχε η ενδεχόμενη ανάδειξη του ευρώ σαν παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος – γεγονός που μας προβληματίζει ακόμη περισσότερο, σε σχέση με τη συμπεριφορά της απέναντι στη Ελλάδα.


Μόνο η υπόθεση λοιπόν ότι, η Γερμανία χρησιμοποίησε αρχικά το ΔΝΤ για τη «βρώμικη δουλειά», έχοντας άλλα σχέδια για τη συνέχεια (όπως τεκμηριώνεται σήμερα από τους εκβιασμούς της στην Ελλάδα), θα απαντούσε κάπως λογικά στις απορίες μας. Εν τούτοις, κρίνοντας από τα τεράστια χρέη της Ιταλίας τα οποία, εκτός των άλλων, υπερβαίνουν το 120% του ΑΕΠ της (μάλλον το 150%, εάν συμπεριλάβουμε τα πιθανά προβλήματα των τραπεζών της), εάν οι εντολείς του ΔΝΤ, οι αγορές δηλαδή, επιτεθούν στην Ιταλία, θα είναι πολύ δύσκολο να ευοδωθούν πλέον τα όποια «μυστικά σχέδια» της Γερμανίας (εννοούμε πάντοτε την τευτονική κυβέρνηση και το γερμανικό Καρτέλ – ποτέ τους Γερμανούς πολίτες, οι οποίοι υποφέρουν ήδη τα πάνδεινα).


Κλείνοντας, οφείλουμε να τονίσουμε μία λανθασμένη εκτίμηση σχεδόν όλων μας, όταν θεωρούμε τη Γερμανία μικρή, συγκριτικά με τις άλλες υπερδυνάμεις. Η χώρα αυτή δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνη της – αλλά σαν την κυρίαρχη δύναμη μίας πλούσιας, παραγωγικής Ευρώπης των 500 εκ. κατοίκων, η οποία είναι πολύ ισχυρότερη από όσο πιστεύει κανείς.


ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ


Όπως έχουμε ήδη αναφέρει σε μία πρόσφατη ανάλυση μας (Λιτότητα, δραχμή ή υποτίμηση;) “Η Ελλάδα, σε σύγκριση με προηγούμενα υπερχρεωμένα κράτη, έχει μία μεγάλη διαφορά, ένα σημαντικότατο πλεονέκτημα καλύτερα: Το 95% των ομολόγων του δημοσίου έχουν εκδοθεί σύμφωνα με το ελληνικό Δίκαιο - γεγονός που σημαίνει ότι, το ελληνικό κοινοβούλιο έχει τη δυνατότητα να αλλάξει, με την ψήφιση ενός νόμου, τη «συναλλαγματική μορφή» των ομολόγων.

Ειδικότερα, εάν η Ελλάδα εγκατέλειπε την Ευρωζώνη υιοθετώντας τη δραχμή, θα είχε την απόλυτα νόμιμη δυνατότητα, πριν ακόμη απελευθερώσει την ισοτιμία του νομίσματος της, να μετατρέψει τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου σε δραχμές - με την ισοτιμία των 340 δρχ. ανά €, η οποία ίσχυε την περίοδο της εισόδου της στη νομισματική ένωση (ΟΝΕ). Στη συνέχεια, θα μπορούσε να «απελευθερώσει» τη συναλλαγματική ισοτιμία της δραχμής, η οποία πιθανότατα θα υποτιμούταν αμέσως – εις βάρος όμως των δανειστών της και χωρίς να επηρεαστεί αρνητικά το δημόσιο χρέος”. Με βάση τώρα έναν εξαιρετικό Έλληνα δικηγόρο, η οικονομική μας θέση τεκμηριώνεται νομικά ως εξής:


“Με νόμο μπορεί το Ελληνικό Δημόσιο να αλλάξει το νόμισμα του ομολόγου εφόσον η έκδοση διέπεται από το ελληνικό Δίκαιο. Οι επενδυτές δικαιούνται φυσικά να προσφύγουν στην ελληνική δικαιοσύνη, αλλά δεν θα έχουν μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Αυτά φυσικά δεν ισχύουν καταρχήν για το «Δάνειο της Τρόικας», το οποίο διέπεται από το αποικιοκρατικό αγγλικό δίκαιο (με δικαιοδοσία ECJ) - αν και στην πράξη η Σύμβαση αυτή είναι επίσης άκυρη, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να καταγγελθεί οποτεδήποτε, για δεκάδες λόγους.


Στη διεθνή βιβλιογραφία υπάρχουν βέβαια και οι ονομαζόμενοι «διεθνιστές», οι οποίοι ισχυρίζονται το αντίθετο. Είναι οι ίδιοι που αναφέρουν ότι το κοινοτικό (ή, ορθότερα πλέον, το «ενωσιακό» δίκαιο) υπερισχύει - όχι απλώς του κοινού εσωτερικού αλλά και του συνταγματικού δικαίου των Κρατών Μελών. Οι ίδιοι «παραλλάσσουν» το δήθεν επιχείρημα τους λέγοντας ότι, οι δύο έννομες τάξεις είναι «επάλληλες» - επίσης πως, με βάση τη λεγόμενη αρχή της «επικουρικότητας», υπάρχουν τομείς όπου υπερισχύει το ένα σύστημα Δικαίου και «επικουρεί» το άλλο.


Πρόκειται φυσικά για εσφαλμένους ισχυρισμούς, αφού οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί, οι οποίοι προωθούν την άποψη αυτή σε διεθνές επίπεδο, αποκλείουν κάθε τέτοια συζήτηση στο εσωτερικό τους. Δηλαδή, θέλουν να ισχύει για όλους ανεξαιρέτως τους άλλους λαούς, αλλά όχι για τους ίδιους (!).


Αυτό θυμίζει κάπως την «πίεση» των Η.Π.Α. σε όλα τα κράτη, να προσχωρήσουν στη Σύμβαση για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, την οποία οι ίδιοι δεν υπέγραψαν, για να μην έχει το Δικαστήριο της Χάγης δικαιοδοσία επί Αμερικανών πολιτών (είναι άλλο από το λεγόμενο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης που επιλύει διαφορές μεταξύ κρατών-μελών του ΟΗΕ).


Το κρίσιμο σημείο που αδυνατούν να καταλάβουν όλοι οι οικονομολόγοι, οι οποίοι δεν γνωρίζουν νομικά είναι το ότι, επί της ουσίας, ο όρος «Διεθνές Δίκαιο» είναι παραπλανητικός - διότι το Δίκαιο είναι σύνολο κανόνων που διέπουν ετερόνομα τις βιοτικές σχέσεις στα πλαίσια μίας έννομης τάξης. Αντίθετα, όταν μιλάμε για διεθνή κοινότητα και διεθνή έννομη τάξη, θα πρέπει να μιλάμε για διεθνείς σχέσεις - αφού οι κανόνες του λεγόμενου «Διεθνούς Δικαίου» προκύπτουν αποκλειστικά από συμβάσεις («συνθήκες») κυρίαρχων κρατών.


Ο λόγος είναι προφανής: εις βάρος ενός κράτους δεν μπορεί να επιβληθεί αναγκαστική εκτέλεση στο εσωτερικό του, ει μη μόνο εάν το επιτρέψει το ίδιο το κράτος. Ομοίως είναι εξαιρετικά δυσχερής η επιβολή εκτέλεσης σε περιουσία ενός κράτους στο εξωτερικό, διότι τα κράτη επικαλούνται το προνόμιο της ετεροδικίας (extraterritoriality) - το οποίο, ανάλογα με την εποχή που διανύουμε, είναι απόλυτο ή σχετικό. Δηλαδή οι πιστωτές ενός κράτους, σε περίπτωση που δεν πληρώνει τις οφειλές του (στάση πληρωμών), δεν μπορούν να κατάσχουν περιουσιακά στοιχεία του, ούτε στο εσωτερικό του, ούτε στο εξωτερικό – αντίθετα με όσα ισχύουν για τις επιχειρήσεις.


Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η γνωστή αντιδικία Ιταλίας – Γερμανίας στο Διεθνές Δικαστήριο για τις ναζιστικές αποζημιώσεις, όπου η Ελλάδα έκανε παρέμβαση υπέρ της Ιταλίας (η οποία, ως γνωστό, επέτρεψε εκτέλεση σε βάρος της Γερμανίας στο έδαφος της, για την υπόθεση του Διστόμου - κάτι που δεν επέτρεψε η ίδια η Ελλάδα!).


Συμπερασματικά λοιπόν, τα κυρίαρχα κράτη μπορούν να κάνουν ότι θέλουν – αν και δυστυχώς οι μεγάλες δυνάμεις επιβάλλουν τους όρους τους στις πιο αδύναμες χώρες (η δύναμη «παράγει» Δίκαιο). Αυτό γίνεται παραδοσιακά με δύο τρόπους:


(α) Ο πιο ανώδυνος και φθηνός τρόπος επιβολής όρων, είναι μέσω του εσωτερικού συμμάχου τους, της εκάστοτε ελίτ δηλαδή (κυρίως των ΜΜΕ, των πολιτικών και των κυβερνήσεων, οι οποίοι παίρνουν εντολή να πείσουν τους Πολίτες – να τους κάνουν «πλύση εγκεφάλου καλύτερα»)


β) Ο πιο άκομψος είναι η πίεση από το εξωτερικό - με δηλώσεις, δημοσιεύματα, «αξιολογήσεις», επιθέσεις, εκβιασμούς, ενίοτε δε και με επεμβάσεις, ακόμα και ένοπλες, ή με στρατιωτικές «απειλές» (για παράδειγμα, εισβολή της Τουρκίας). Πιθανολογώ ότι για το λόγο αυτό η Ελλάδα έκανε ανέκαθεν αυτό που της ζητούσαν δανειστές της”.


Με βάση τα παραπάνω, αν και θεωρούμε λύση έσχατης ανάγκης, «ύστατη λύση» δηλαδή (last resort) την επιστροφή της χώρας μας στη δραχμή, έχουμε την άποψη πως η Ελλάδα οφείλει να το σκεφθεί σοβαρά – εάν βέβαια δεν βοηθηθεί από τους εταίρους της, παράλληλα με την άμεση εκδίωξη του ΔΝΤ από την επικράτεια της (της Τρόικας καλύτερα και της Γερμανίας, αφού αυτή επιβάλλει πλέον τους όρους).


Με την έννοια «βοήθεια» δεν εννοούμε φυσικά τον περαιτέρω δανεισμό της (πόσο μάλλον αφού η Τρόικα απλά «αναπληρώνει» τις «αγορές», μετά την ευρωελληνική κρίση δανεισμού που προκάλεσε ο απίστευτα καταστροφικός χειρισμός της Γερμανίδας καγκελαρίου), αλλά ένα αποτελεσματικό «σχέδιο Marshall», για την αναδιοργάνωση της οικονομίας της. Άλλωστε, αφενός μεν τα δάνεια δεν λύνουν προβλήματα, αφετέρου μεταφέρουν τα βάρη επαυξημένα στο μέλλον - αφού κάποια στιγμή πρέπει να πληρωθούν, συνήθως με τοκογλυφικούς τόκους.


Στην αντίθετη περίπτωση, η Ελλάδα δεν πρέπει ούτε στιγμή να διστάσει - παίρνοντας τις οδυνηρές μεν, αλλά απόλυτα υποχρεωτικές αποφάσεις που χρειάζονται, για την εξασφάλιση της ευημερίας των Πολιτών της. Άλλωστε, με το καινούργιο υφεσιακό πρόγραμμα της Τρόικας και όχι πλέον του ΔΝΤ (μεσοπρόθεσμο), το οποίο κατά την άποψη μας θα ήταν έγκλημα να ψηφισθεί, δεν φαίνεται να αποφεύγουμε τη στάση πληρωμών. Απλούστατα θα εξουδετερωθεί, αργά και μεθοδικά, η βόμβα της χρεοκοπίας, η οποία απειλεί όχι μόνο την Ευρωζώνη, αλλά ολόκληρο τον πλανήτη.


Για την Ευρώπη των Πολιτών της φυσικά, πόσο μάλλον για την ευρωπαϊκή ιδέα της διαρκούς ειρήνης και ευημερίας όλων των Ευρωπαίων, καθώς επίσης για την Ελλάδα, θα ήταν απείρως προτιμότερη η εκδίωξη της Γερμανίας από την Ευρωζώνη – εάν βέβαια δεν επικρατήσει ο καλός της εαυτός και εάν παραμείνει η εμμονή της πρωσικής της κυβέρνησης, να κυριαρχήσει απολυταρχικά σε μία Ευρώπη των 500 εκ. κατοίκων (θυσιάζοντας αυτούς που αντιστέκονται, για τον παραδειγματισμό και την υποδούλωση των υπολοίπων).

ΕΠΙΛΟΓΟΣ


Ολοκληρώνοντας, αναφέρουμε ξανά ότι, η Ελλάδα έκανε μεν πάρα πολλά λάθη στο παρελθόν (ιδίως κάποιοι πολιτικοί της - τους οποίους όμως δεν μπορεί κανείς να παραλληλίσει με τους ναζί, όσο ανεπαρκείς ή διεφθαρμένοι και να ήταν), αλλά δεν σκότωσε κανέναν. Δεν οδήγησε δηλαδή τον κόσμο σε δύο παγκόσμιους πολέμους όπως η Γερμανία, για τους οποίους, αντί να τιμωρηθεί, βοηθήθηκε από τις Η.Π.Α. και την Ευρώπη για να ανακάμψει - ταυτόχρονα με τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους των οφειλών της.


Όσον αφορά δε τη σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας, το πρόβλημα μας δεν είναι μόνο το μνημόνιο: το πρόβλημα μας είναι κυρίως η Τρόικα και το «μεσοπρόθεσμο έγκλημα» που θέλει να μας επιβάλλει – ιδιαίτερα δε οι ιδιωτικοποιήσεις των κοινωφελών μας επιχειρήσεων, το ξεπούλημα τους καλύτερα σε εξευτελιστικές τιμές, καθώς επίσης ο καταστροφικός «εφαρμοστικός» νόμος, χωρίς δημοψήφισμα. Η δημόσια περιουσία ανήκει σε όλους τους Έλληνες, οπότε αυτοί πρέπει να αποφασίσουν – πόσο μάλλον όταν η κυβέρνηση δεν ενημέρωσε κανέναν με το προεκλογικό της πρόγραμμα, σε σχέση με τον τρόπο που θα διαχειριζόταν την εξουσία της.


Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)


Αθήνα, 26. Ιουνίου 2011


viliardos@kbanalysis.com


Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Είναι σύμβουλος επιχειρήσεων με πολλά συγγράμματα και μελέτες, ενώ έχει εκδώσει πρόσφατα το βιβλίο «Η κρίση των κρίσεων», το οποίο περιλαμβάνει επιλεγμένα οικονομικά άρθρα του 2009.


http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2372.aspx

Παράταση οριστικοποίησης μηχανογραφικού δελτίου

Από το Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων ανακοινώνεται ότι, λόγω της προκηρυχθείσας απεργίας από τη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, για τις 28 και 29 Ιουνίου 2011, η προθεσμία οριστικοποίησης του μηχανογραφικού δελτίου για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, για όλους τους υποψηφίους, παρατείνεται μέχρι 30 Ιουνίου 2011. Η ώρα λήξης της οριστικοποίησης είναι μέχρι 24:00 της ίδιας ημέρας.


Η προθεσμία είναι αποκλειστική και καμία οριστικοποίηση δεν θα γίνεται δεκτή πέραν αυτής της ώρας και ημέρας.

Σε απεργιακό κλοιό η χώρα

Δεν θα κινηθούν ΟΣΕ, ΗΣΑΠ, τραμ, τρόλεϊ και λεωφορεία, ενώ κανονικά θα λειτουργήσει το Μετρό. Προβλήματα σε λιμάνια, πτήσεις και νοσοκομεία.


Παραλύουν σήμερα και αύριο ο ιδιωτικός και o δημόσιος τομέας, λόγω της 48ωρης γενικής απεργίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ενόψει της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος.


Χωρίς λεωφορεία και τρόλεϊ θα μείνει η πρωτεύουσα, καθώς οι εργαζόμενοι μετέχουν στην 48ωρη απεργία, ενώ δεν θα κινηθούν τα τρένα του ΟΣΕ, ο προαστιακός, οι συρμοί του ηλεκτρικού και του τραμ. Αντίθετα, κανονικά θα λειτουργήσει το Μετρό, μετά την απόφαση και των ηλεκτροδηγών να αναστείλουν τις κινητοποιήσεις τους.


Σημαντικά είναι τα προβλήματα και στα δρομολόγια των πλοίων, καθώς τα ναυτεργατικά σωματεία, η Πανελλήνια Ένωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΜΕΝ) και η Πανελλήνια Ένωση Μηχανικών και Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», αποφάσισαν συμμετοχή στην 48ωρη πανελλαδική απεργία.


Παράλληλα, με τετράωρες στάσεις εργασίας θα συμμετάσχει στην απεργία η Ένωση Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας.


Με προσωπικό ασφαλείας θα λειτουργήσουν τα νοσοκομεία, τα κέντρα Υγείας, το ΕΚΑΒ, τα θεραπευτήρια Χρονίων Παθήσεων και οι υπηρεσίες Πρόνοιας, στις 28 και 29 Ιουνίου, καθώς γιατροί και νοσηλευτές συμμετέχουν στην 48ωρη απεργία που έχουν κηρύξει ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ενώ κλειστά θα παραμείνουν τα φαρμακεία όλης της χώρας την Τετάρτη 29 Ιουνίου, (08.30-14.30).


Η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος σε ανακοίνωσή της, δηλώνει ότι θα συμμετέχει στις κινητοποιήσεις για το Μεσοπρόθεσμο.


Εξάλλου, θα συνεχιστεί η απεργία στη ΔΕΗ με την κάλυψη της ΓΣΕΕ. Η απόφαση του Πρωτοδικείου για την απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων της ΔΕΗ αναμένεται σήμερα μετά το μεσημέρι.


Συλλαλητήριο και συγκεντρώσεις


Συλλαλητήριο θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 11 το πρωί στο Πεδίον του Άρεως, ενώ ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καλούν τους εργαζόμενους σε διαμαρτυρία το πρωί της Τετάρτης στο Σύνταγμα και την ίδια μέρα σε συγκέντρωση στις 7 το απόγευμα στην πλατεία Κλαυθμώνος.


Τρεις συγκεντρώσεις διοργανώνει το ΠΑΜΕ. Σήμερα, στις 10 το πρωί στην Ομόνοια και στις 7 το απόγευμα στους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Την Τετάρτη θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση στις 10 το πρωί στην Ομόνοια.


Συνεχίζουν οι Αγανακτισμένοι


Το Κίνημα των Αγανακτισμένων με επίσημη ανακοίνωσή του στην ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο αλλά και σε αρκετά από τα κοινωνικά δίκτυα στα οποία έχει παρουσία, καλεί τους πολίτες όλης της Ελλάδας να συμμετάσχουν σε νέες κινητοποιήσεις την Τρίτη και Τετάρτη, 28 και 29 Ιουνίου αντίστοιχα.


Οι Αγανακτισμένοι προγραμματίζεται να συγκεντρωθούν στις 28 Ιουνίου στις 9:00 πμ στην πλατεία Συντάγματος με σκοπό να συνενωθούν με διαδηλωτές των απεργιακών κινητοποιήσεων, ενώ στις 6:00 μμ προγραμματίζεται και συναυλία που θα διαρκέσει μέχρι αργά το βράδυ.


Για αύριο, Τετάρτη, προγραμματίζεται περικύκλωση της Βουλής με την βοήθεια διάφορων τοπικών συνελεύσεων Αγανακτισμένων ανά τη χώρα. Οι λαϊκές συνελεύσεις των βορείων προαστίων δίνουν ραντεβού στις 8:00 π.μ. στο μετρό Ευαγγελισμός με ενδεικτικούς συμμετέχοντες από τις περιοχές της Αγίας Παρασκευής, Χαλανδρίου, Χολαργού, Παπάγου, Ζωγράφου, Γλυκών Νερών, Παλλήνης, Γαλατσίου, Αμαρουσίου, Ηρακλείου, Νέας Ιωνίας, Πατησίων, Ν. Φιλαδέλφειας, Γκύζη, Πειραιά, Αμπελοκήπων-Ερυθρού Σταυρού- Πολυγώνου. Οι λαϊκές συνελεύσεις των νοτίων και ανατολικών προαστίων αναμένεται να συγκεντρωθούν στις 8:00 πμ στο Καλλιμάρμαρο, με συμμετέχοντες από την Ν. Σμύρνη, Βύρωνα, Αγ. Δημήτριο, Βούλα-Βάρη, Νέο Κόσμο, Πετράλωνα-Θησείο-Κουκάκι, Ελληνικό. Οι δυτικές συνοικίες καλούνται να συγκεντρωθούν στο Σύνταγμα (Αμαλίας και Β. Σοφίας) όπου και αναμένεται να εκπροσωπηθούν η Πετρούπολη, το Αιγάλεω, το Περιστέρι, το Χαϊδάρι, οι Άγιοι Ανάργυροι και το Καματερό. Τα πρωτοβάθμια σωματεία και οι λαϊκές συνελεύσεις από όλη την Ελλάδα, συμμετέχουν επίσης στα διάφορα σημεία συγκέντρωσης.


Οι Αγανακτισμένοι καλούν τους ταξιδιώτες που αναμένεται να φτάσουν στην Αθήνα την Τρίτη να βοηθήσουν στην περικύκλωση της Βουλής με τα αυτοκίνητά τους ήδη από τις 8π.μ., συμμετέχοντας έτσι σε μια λευκή κυκλοφοριακή διαδήλωση. Την ίδια στιγμή, αυτοκίνητα θα κινούνται διαρκώς με 10-20 χλμ την ώρα στην Κηφισίας, την Μεσογείων και τη Μιχαλακοπούλου και θα επιστρέφουν από εναλλακτικούς δρόμους κάθε φορά που η τροχαία θα τα εκτρέπει, προσπαθώντας έτσι να εμποδίσουν την είσοδο των βουλευτών στο Κοινοβούλιο.


Στάσεις εργασίας στον ΟΑΣΘ


Στάσεις εργασίας θα πραγματοποιήσουν αύριο και την Τετάρτη οι εργαζόμενοι στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (ΟΑΣΘ), συμμετέχοντας στην 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση που κήρυξε η ΓΣΕΕ.


Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, οι εργαζόμενοι στον Οργανισμό θα πραγματοποιήσουν την Τρίτη και την Τετάρτη, 28 και 29 Ιουνίου, στάσεις εργασίας από την έναρξη της βάρδιας έως τις 8 το πρωί και από τις 9 το βράδυ έως τη λήξη της βάρδιας.


Από τον ΟΑΣΘ διευκρινίζεται ότι τα πρώτα πρωινά δρομολόγια των γραμμών, θα πραγματοποιηθούν σταδιακά μετά τις 08:00π.μ. και έως τις 08:30π.μ., αναλόγως της αποστάσεως των αφετηριών και τερμάτων από τα αμαξοστάσια.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΛΟΪΖΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΤΟ "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΗΛΙΕ"-ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Η επιστολή της Μυρσίνης Λοΐζου



Ανοιχτή Επιστολή στον Πρωθυπουργό, και την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ Κυρίες και Κύριοι της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ.


Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής:


Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου Λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν.


Αφού αυτός ο Λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη Δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου Δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες.


Τα Δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την Παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον Δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.


Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το "Καλημέρα Ήλιε" στις Κομματικές σας συγκεντρώσεις.


Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι.


Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του Λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.


Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου Λαού, για Δημοκρατία και Ελευθερία.


Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος.


Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα.


Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον Λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου.


Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας.
Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει.

Ο πρωθυπουργός φεύγει από του Μαξίμου (μήπως κάποιος να του εξηγήσει τι σημαίνει η λ. “τσίπα”;)

Ο πρωθυπουργός φεύγει από του Μαξίμου (μήπως κάποιος να του εξηγήσει τι σημαίνει η λ. “τσίπα”;)



Τσίπα > πιθανόν σλαβικής προέλευσης, που σημαίνει πέτσα. Μεταφορικά δηλώνει το φιλότιμο, τη σεμνότητα. Ο ξετσίπωτος είναι ο άνθρωπος που δεν έχει δέρμα (μεταφ. δίχως κανένα ηθικό φραγμό)
Ενώ ο κόσμος χάνεται, βρέθηκε η λύση της κακοδιοίκησης: “Το Μέγαρο Μαξίμου είναι αντιλειτουργικό”


Ο πρωθυπουργός αποφάσισε να εγκαταλείψει το “ενεργοβόρο” Μέγαρο Μαξίμου. Έφτιαξε, ήδη, νέα γραφεία με σύγχρονες προδιαγραφές (στο ρετιρέ του υπ. Εσωτερικών)


Μέσα στο καλοκαίρι η μεταφορά


Ομολογώ ότι δεν έχω εμπειρία πολιτικής υψηλού επιπέδου. Αντιλαμβάνομαι τον κόσμο με τα μάτια ενός επαγγελματία, που επί είκοσι χρόνια προσπαθεί να θρέψει την οικογένεια του παλεύοντας με τα έσοδα και τα έξοδα της μικρής του επιχείρησης. Τα δύο τελευταία χρόνια λέω και ξαναλέω ότι σε καμιά περίπτωση δεν ήθελα να ήμουν στη θέση του Γ. Παπανδρέου τούτη την εποχή (έτσι πίστευα, ο αφελής) Με τα δικά μου τα μάτια είναι εφιαλτικό να είσαι πνιγμένος στα χρέη, να παρακαλάς τις τράπεζες, να χάνεις τον ύπνο σου, την οικογενειακή σου (και τη σεξουαλική) γαλήνη, να μην έχεις κανένα ενδιαφέρον για την υπόλοιπη κοινωνική ζωή, παρά μόνο για την τακτοποίηση του χρέους. Αφού εγώ, καθώς και οι περισσότεροι συνέλληνες, έχουμε ψυχολογική κατάθλιψη λόγω του εθνικού χρέους και μαυρίζει η ψυχή μας για το αν θα μαραζώσει το μέλλον μας, σκέψου (σκεφτόμουνα) ο πρωθυπουργός, που πρέπει να αντιμετωπίσει την χλεύη και την ειρωνεία των υπολοίπων Ευρωπαίων, για το σπάταλο ελληνικό κράτος και για τους αδιάφορους Έλληνες, που συμπεριφέρονται, ακόμα και σήμερα, λες και έχουν το “κέρας της Αμάλθειας”. Και συγχρόνως να διακυβεύεται η υστεροφημία του, αλλά και το φυσικό μέλλον του (σε περίπτωση δικαστικών παραπομπών).


Και ξαφνικά αντί για μια οποιαδήποτε αισιόδοξη είδηση, διαβάζω στον Τύπο (κάτι που ήξερα από καιρό, αλλά ήθελα να τα πιστεύω ότι, τελικά, δε θα το υλοποιήσει) ότι: “ο Γιώργος τα μαζεύει από του Μαξίμου, το οποίο θεωρεί αντιλειτουργικό χωρίς σύγχρονο εξοπλισμό. Εξ αρχής το Μαξίμου δεν ταίριαζε στην κοσμοθεωρία και την πολιτική κουλτούρα του Γεωργίου Παπανδρέου και σαν μην έφτανε αυτή η τρομερή δυστυχία, που τον βρήκε, οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι ήταν εξαιρετικά ενεργοβόρο και αντι-οικολογικό. Και όσο ο πρωθυπουργός έδινε μάχες στο εξωτερικό (δίχως ίχνος ειρωνείας) οι συνεργάτες του άλλαξαν δύο φορές, σε διάστημα μικρότερο των δύο μηνών, τις ταπετσαρίες των καναπέδων του πρωθυπουρικού γραφείου μέχρι να υιοθετηθεί τελικά ο μινιμαλιστικός αέρας που αποπνέουν το λευκό χρώμα και οι “γήινες” αποχρώσεις” (εφ. ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 26/6/2011]


Φεύγει, λοιπόν, αλλά που πάει; Όλα είναι έτοιμα για να φιλοξενήσουν το σύγχρονο πρωθυπουργικό γραφείο στον έκτο όροφο του υπουργείου εσωτερικών (Βασ. Σοφίας). Στο ρετιρέ του υπουργείου εσωτερικών έγιναν οι απαραίτητες εργασίες, ανακατασκεύη, βάψιμο, σύγχρονος εξοπλισμός/ επίπλωση για να μεταφερθούν όλοι οι συνεργάτες του πρωθυπουργού μέσα στο καλοκαίρι, αντιμετωπίζοντας έτσι με δραστικό και άμεσο τρόπο ένα από τα φλέγοντα θέματα της ελληνική κοινωνίας Το θέμα προσφέρεται για εύκολο λαϊκισμό και για να τον αποφύγω θα ήθελα να ρωτήσω άμεσα τον σύντροφο Παπανδρέου όχι ως μόνο ως πολίτης αλλά και ως ψηφοφόρος του (αναφέρω με υπερηφάνεια, παρά την κουτοπονηριά της εποχής, την πολιτική μου ταυτότητα, για να μη θεωρηθεί ότι του κάνω φτηνή και λαϊκιστική αντιπολίτευση)


Τι σημαίνει για ένα δημόσιο λειτουργό το “δε με εμπνέει ο χώρος εργασίας μου;” Θα μπορούσε, άραγε να το ισχυριστεί και ένας Δικαστικός, ένας Γιατρός, ένας Πανεπιστημιακός; Και αν το ισχυριστεί, είναι εύκολο να βρει τα κονδύλια για να το πραγματοποιήσει;
Με ποια λογική προβήκατε σε τέτοια έξοδα, από τη στιγμή που ξέρετε ότι μπορείτε να μείνετε σε αυτή τη θέση από κάποιες μέρες μέχρι κάποιους μήνες;


Ο περιορισμός του σπάταλου κράτους ισχύει μόνο για τους υπαλλήλους σας;


Γιατί κάνατε ανακαίνιση στου Μαξίμου, από τη στιγμή που δε σας ενέπνεε ο χώρος;


Θα σκεφτόταν ποτέ κάτι τέτοιο ο Αμερικανός, ο Άγγλος, ο Γάλλος ομόλογο Σας; Ή μήπως αυτοί οι “φουκαράδες” δεν έχουν χρήματα για πέταμα.


Τι θα γίνει το ανακαινισμένο ρετιρέ του υπουργείου Εσωτερικών, αν ο διάδοχος σας θέλει να επιστρέψει στου Μαξίμου (γιατί δε θα θέλει να έχει στα πόδια του τον εκάστοτε υπουργό των Εσωτερικών και γιατί το επιβάλλει το εθιμοτυπικό); Δε θα είναι πεταμένα έξοδα και κόπος τα όσα κάνατε;


Νομίζετε ότι θα Σας ειρωνεύονται ή θα Σας θαυμάζουν οι ομόλογοι σας στη Δυτική Ευρώπη;


Θεωρείται ότι αυτό είναι το πρότυπο του ηγέτη με οικολογικές ανησυχίες και υψηλή αισθητική ή συμπεριφορά ενός ανθρώπου που “ζει στον κόσμο του”


κ. Παπανδρέου: τι πάτε να κάνετε; Είναι δυνατόν να μη Σας μίλησε κανένας από τους τόσους συμβούλους Σας; Για άλλη μια φορά εμείς οι ψηφοφόροι σας καλούμαστε να απαντήσουμε στις ειρωνείες του τύπου “το παιδί τα έχει χαμένα” κλπ. Μήπως σας βρίσκετε καμία δικαιολογία πρόχειρη;


(Δεν μπήκα στον κόπο να μιλήσω για το κόστος σε χρηματικές μονάδες, γιατί θεωρώ ότι το πρόβλημα είναι καθαρά επικοινωνιακό και όχι οικονομικό. Μπροστά στα δισεκατομμύρια που διαχειρίζεται η κυβέρνηση, είναι ασήμαντο ποσό τα έξοδα της μεταφοράς του πρωθυπουργικού γραφείου. Πάντως, αν θεωρείται ότι πρόκειται ένα ασήμαντο ποσό μια κάποια λύση θα ήταν να αναλάβετε εσείς, προσωπικά, τα έξοδα αυτής της άσκοπης μεταφοράς;)


Γνωρίζοντας την ευαισθησία Σας στην ηλεκτρονική επικοινωνία, αναμένω την απάντηση Σας


Γιώργος Δαμιανός

ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ (Ρίζου) •Στο έλεος «αγανακτισμένων» και «αναρτών» βουλευτών το Μεσοπρόθεσμο!... – Άρχισε στη Βουλή η συζήτηση του πιο κρίσιμου νομοσχεδίου•Ενώ εξαγγέλθηκαν πριν από ενάμιση χρόνο.. – Στα χαρτιά έμειναν οι συγχωνεύσεις – καταργήσεις άχρηστων Δημοσίων Υπηρεσιών – Στη Βουλή το θέμα από τον τομεάρχη της Ν.Δ. Χρήστο Ζώη•Αλλαγές στον Εφαρμοστικό Νόμο – Τι προβλέπεται για ελεύθερους επαγγελματίες, αποδείξεις και επιδόματα ανεργίας



ΑΥΓΗ •Σήμερα και αύριο – Όλοι στον δρόμο –Σαρανταοκτάωρη γενική απεργία και περικύκλωση της Βουλής από συνδικάτα και Αγανακτισμένους πολίτες για να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο…•Όργιο εκβιασμού από την κυβέρνηση στη Βουλή – «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς με νεκρούς»- Αδίστακτη κινδυνολογία από τον Θ. Πάγκαλο χθες στη Βουλή με το φάντασμα της Αργεντινής•Τελευταία στιγμή – Ψαλιδίζουν τα επιδόματα ανεργίας


ΑΥΡΙΑΝΗ •Ακόμα και η παγκοσμίου κύρους εφημερίδα «FINANCIAL TIMES» καταγγέλλει και αποκαλύπτει: - Η τρόικα οδηγεί την Ελλάδα στον όλεθρο•Από την κυβέρνηση – Επιχείρηση «μαντρί» για τους αντάρτες βουλευτές•Περικυκλωμένη η Βουλή για 48 ώρες από τους «Αγανακτισμένους»- Σε απεργιακό κλοιό ολόκληρη η χώρα


ΒΡΑΔΥΝΗ •ΚΛΕΙΣΤΟΝ- Λόγω Μεσοπρόθεσμου…- Σήμερα και αύριο νεκρώνει η Ελλάδα εξαιτίας των απεργιακών κινητοποιήσεων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και των Αγανακτισμένων που αντιδρούν στα νέα επώδυνα μέτρα…•Εργόσημο για 300.000 εργαζόμενους – Ειδικό έντυπο – επιταγή θα εκδίδεται από τον εργοδότη•Ελεύθεροι επαγγελματίες – Αναδρομικά θα πληρώσουν τα 300 ευρώ- Τέλος και στο μπόνους των αποδείξεων


ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ •Το…παράνομο στοίχημα του Βενιζέλου – Θα τη ρίξει αύριο την κυβέρνηση ή το Φθινόπωρο; •Κατοχικές υποθήκες για το δάνειο- Χαράτσι 300 ευρώ στους ελεύθερους επαγγελματίες για τις…αποδείξεις –Και η ΕΚΑΜ στη μάχη της Αθήνας – Χιλιάδες «Αγανακτισμένοι» από όλη την Ελλάδα κατεβαίνουν στο Σύνταγμα•Καλημέρα ήλιε; Καληνύχτα – ΜΕ επιστολή – σοκ στον πρωθυπουργό, η Μυρσίνη, κόρη του Μάνου Λοίζου, του απαγορεύει να «παίζεται» το τραγούδι – σύμβολο του πατέρα της στις κομματικές εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ


ΕΘΝΟΣ •4 μισθούς χάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι – Από τις περικοπές του 2010, το Μεσοπρόθεσμο και το Ενιαίο Μισθολόγιο•Μεσοπρόθεσμο - Ξεκίνησε η μάχη στη Βουλή- Θερμό επεισόδιο βουλευτών του ΠΑΣΟΚ με Πάγκαλο•Σήριαλ χωρίς τέλος – Νέοι διάλογοι που καίνε τους «βαρόνους» της μπάλας


ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ •Με ένα συγκλονιστικό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ η αγγλική εφημερίδα «Γκάρντιαν»- «Ξεγυμνώνει» τον Παπανδρέου, ξεσκεπάζει τους Γαλλογερμανούς•Θύελλα για το «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς» από τον Πάγκαλο- Π. Μπεγλίτης: Άφησε ήσυχο το στράτευμα και μη το εμπλέκεις στα πολιτικά•Εκβιάζει με εκλογές τους βουλευτές ο Γιώργος – Για να περάσει το Μεσοπρόθεσμο – Συσκέψεις


ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ •Παρέμβαση του Ελεύθερου Τύπου – Ψηφίστε «ΟΧΙ» στο Μεσοπρόθεσμο – Η πιο έντιμη λύση – Για την ελληνική οικονομία – Για τους πιστωτές – Για τον πολιτικό κόσμο•»Αγανάκτησε» - Αύριο η μάχη των μαχών στο Σύνταγμα•Τα ψιλά γράμματα του νέου Μνημονίου – 1.030 ευρώ φόρος – τιμωρία στους πολύτεκνους – Κόβονται 4 μήνες από το επίδομα ανεργίας – Αναδρομική μείωση στις συντάξεις του ΝΑΤ


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ •8 αλλαγές πριν από την εκτέλεση – Ακόμη πιο δρακόντειος ο νόμος για επιτηδευματίες, ανέργους και αποδείξεις•Τράπεζες – Νέο χαράτσι καθυστέρησης επιβάλλουν παράνομα•48ωρη απεργία από το πρωί, εκτός από το Μετρό – Συρρέουν από τις πόλεις προς το Σύνταγμα


ΕΣΤΙΑ •Συμπτώματα πανικού – Οι κυβερνώντες δεν ελέγχουν την κατάσταση•Εναλλακτικό σχέδιο για την Ελλάδα (έχουν καταρτίσει αξιωματούχοι της Ε. Ε. σε περίπτωση που η Ελληνική Βουλή δεν ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο….)•Η έξοδος από το ευρώ –Γαλλία και Γερμανία τάσσονται ρητά κατά του ενδεχομένου η χώρα μας να εξέλθη από την Ευρωζώνη