Του Χάρη Πασβαντίδη,
Νομαρχιακού Συμβούλου Αθηνών
π Αναπληρωτή Νομάρχη
Στην Αρχαία Αθηναϊκή τραγωδία, ήταν ο απομηχανής θεός που έφερνε την λύτρωση.
Στην σύγχρονη Αθήνα δυστυχώς δεν υπάρχουν τέτοιοι θεοί, γι’ αυτό η τραγωδία δεν έχει τέλος. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι, που αντί για την λύτρωση, σπέρνουν την καταστροφή.
Υπάνθρωποι που πυρπολούν για να κερδοσκοπήσουν, εκμεταλλευόμενοι άλλοτε την ολιγωρία και άλλοτε την σκοπιμότητα του κράτους.
Άνθρωποι ανίκανοι, να σχεδιάσουν την πρόληψη, να επέμβουν αποτελεσματικά στην αρχή της φωτιάς, να ελαχιστοποιήσουν τις ζημιές, όταν τους ξεφύγει.
Και βέβαια υπάρχουν συνάνθρωποι που με οδύνη και δάκρυα, βιώνουν τις φρικτές συνέπειες των πράξεων των εμπρηστών και των παραλείψεων των υποτιθέμενων αρμοδίων.
Έχουν ήδη χαθεί, η μισή Πάρνηθα, τα 3/4 του Πεντελικού Όρους, ο μισός Υμηττός, τα 2/3 της Βορειανατολικής Αθήνας, το 20% του Κιθαιρώνα, δηλαδή πάνω από 3 εκατ. Δέντρα.
Στα παιδιά μας, παραδίδουμε στην κυριολεξία καμένη γη.
Έστω και τόσο αργά, οφείλουν να κάνουμε κάτι για να σώσουμε ότι απέμεινε, και ότι μέσα από αναδώσεις η φυσική διαδικασία, ξαναγεννηθεί στην Αττική γη, την πιο όμορφη γη του κόσμου, που την μετέτρεψαν σε «γη των κολασμένων» μέσα σε λίγα χρόνια.
Δηλαδή τι; Να τοποθετήσουμε ανιχνευτές καπνού σε όλα τα δάση μας.
Τώρα που θα κοπούν και απομακρυνθούν τα καμένα δέντρα, πρέπει να φτιάξουμε αντιπυρικές ζώνες, με δρόμους τουλάχιστον
Κατά μήκος των δρόμων, να τοποθετήσουμε κρουνούς και δεξαμενές νερού 40 τόνων. Στους κρουνούς πρέπει να μπαίνουν απευθείας πυροσβεστικά λάστιχα, και από τις δεξαμενές θα παίρνουν νερό τα ελικόπτερα, για να πλήττουν συνεχώς την φωτιά.
Έτσι μόνο θα σταματήσουμε τη φωτιά που περνάει από τον ένα λόφο στον άλλο, και από βουνό σε βουνό ανενόχλητη.
Να προσθέσουμε και άλλα εναέρια μέσα. Το κόστος τους είναι ελάχιστο μπροστά στα δις €, που σπαταλούνται σ’ αυτό τον τόπο.
Να δοθεί κρατική ενίσχυση, ώστε κάθε Δήμος που έχει στα όρια του δασική περιοχή, να αποκτήσει (3) μεγάλα πυροσβεστικά οχήματα. Η εμπειρία έχει δείξει, ότι σβήνει την φωτιά στα πρώτα 20 λεπτά . Και αυτό μόνο οι Δήμοι μπορούν να το καταφέρουν, παρεμβαίνοντας άμεσα στην έναρξη της.
Το φωνάζω χρόνια, αλλά δυστυχώς δεν ακούνε.
Όταν η Ε.Μ.Υ σημαίνει κόκκινο συναγερμός το 50% των Πυροσβεστικών οχημάτων κάθε περιοχής να βρίσκεται στα Βουνά, να κλείνουν όλοι οι δρόμοι που οδηγούν σ’αυτά και να φυλάσσονται, να βγαίνουν περιπολίες του
στρατού , γιατί τα δάση είναι η ζωή μας, άρα η προστασία τους, Εθνικό θέμα.
Να αποκτήσουμε επιτέλους δασολόγιο και να κατεδαφίζεται αυτόματα οτιδήποτε χτίζεται στις αναδασωτέες περιοχές. Να γίνονται ασκήσεις ετοιμότητας κάθε Μάιο, και όχι μόνο συσκέψεις στα γραφεία, ανούσιες και ατέρμονες.
Τα καυτά ερωτήματα είναι:
Γιατί δεν γίνονται όλα αυτά; Γιατί δεν διδασκόμαστε από τις καταστροφές;
Γιατί επιτέλους σ’ αυτή την χώρα δεν προλαβαίνουμε την κρίση, αντί να την διαχειριστούμε;
Διότι απλά ζούμε στην Ελλάδα, και για εμάς ισχύει η ρήση του Ένγκελς, πως «το μόνο που διδάσκει η ιστορία, είναι ότι δεν διδάσκει τίποτα».
Εκτός αν τα ηνία της πατρίδας μας, αναλάβει μια νέα γενιά πολιτικών, απαλλαγμένη από τις ασθένειες του παρελθόντος, για να οικοδομήσει ένα καλύτερο αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου