ΣΤΕΙΛΤΟΥΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ

ΑΠΟ ΤΟ PRESS-GR

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Από αυτόν εδώ το χώρο έχω υπερασπιστεί πολλές φορές τον κοινωνικό χαρακτήρα του κράτους και τους δημοσίους υπαλλήλους, παρότι δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος. Αν όντως σε ερώτηση του υπουργού Πολιτισμού σε υπάλληλο του ΟΠΑΠ, «τι κάνετε εσείς εδώ», η απάντηση ήταν «μετράω τις χάντρες του κομπολογιού μου», τότε, ο «υπάλληλος μας» αυτός και πολλοί άλλοι παρόμοιοι θα πρέπει να πάνε στο σπίτι τους δίχως δεύτερη κουβέντα. Ολοι εμείς που δεν γλύψαμε κατουρημένες ποδιές για να μπούμε οι ίδιοι στο δημόσιο ή για να τοποθετήσουμε τα παιδιά μας, νιώθουμε κάτι παραπάνω από μαλάκες.
Οσον αφορά στον κο Γερουλάνο, θα πρέπει να ομολογήσω ότι...

είχα επηρεαστεί αρνητικά από διάφορες φήμες και σχόλια για το πρόσωπό του. Με αυτήν την ενέργειά του να συναντήσει όλους τους υπαλλήλους του υπουργείου του και να τους ρωτήσει τι κάνουν, τον συγχαίρω. Αν μάλιστα πέταγε με τις κλωτσιές τον μάγκα που μετράει τις χάντρες του κομπολογιού του, θα τον εκτιμούσα ακόμη περισσότερο.
Αλλάζω σκηνικό. Είμαι στα κεντρικά γραφεία του ΟΑΕΔ στο Καλαμάκι. Σε ένα γραφείο, τρεις υπάλληλοι κάνουν τα πάντα να με εξυπηρετήσουν. Σε ένα διπλανό γραφείο είναι μια υπάλληλος γύρω στα 45 με δύο κοπέλες μέσω Stage. H κυρία παίζει πασιέντζα ενώ οι δύο συμβασιούχες τρέχουν και δεν προλαβαίνουν.
Σε ερώτησή μου αν μπορεί να σταματήσει το παιχνίδι για να με εξυπηρετήσει, με κοιτάει με ένα βλοσυρό ύφος και μου λέει, «έχω δουλέψει αρκετά χρόνια τώρα ας δουλέψουν άλλοι για μένα». Στην επόμενη ερώτησή μου γιατί δεν παραιτείται για να δώσει τη θέση της σε κάποια άλλη που έχει όρεξη, μου απαντά, «περιμένω να πάρω θέση διευθύντριας για να πάρω μια σύνταξη της προκοπής». Σε επόμενή μου ερώτηση, γιατί έχει ανοιχτό το παράθυρο και συγχρόνως ανοιχτό το αιρκοντίσιον, η απάντηση είναι «και σένα τι σε νοιάζει». Σαν αυτήν την κυρία και σαν τον «μάγκα» του ΟΠΑΠ, υπάρχουν δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες. Δεν υπάρχει έλληνας που να μην τους συνάντησε κάποια στιγμή.
Αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να πάνε στα σπίτια τους. Αυτοί οι άνθρωποι στην πλειονότητά τους έχουν μπει με ρουσφέτι. Από εκεί αντλούν και αυτό το απύθμενο θράσος, όχι μόνο να ζουν σε βάρος μας αλλά και να μας ξευτελίζουν σε κάθε ευκαιρία.
Αυτοί θα πρέπει να διωχθούν από τις θέσεις τους από τους ίδιους τους συναδέλφους τους που εργάζονται τίμια και προσφέρουν, διαφορετικά είναι συνυπεύθυνοι για τέτοιες συμπεριφορές που απαξιώνουν και τους ίδιους.