Έχει εισέλθει το Χρηματιστήριο Αθηνών σ’ ένα νέο μακροχρόνιο ανοδικό κύκλο η απλώς βιώνει ξανά ένα βραχυχρόνιο ανοδικό κύκλο που θα δώσει την θέση του μετά από μερικές εβδομάδες σε μια νέα υποχώρηση;
Στο άρθρο της 27ης Ιανουαρίου που έφερε τον τίτλο «Χρηματιστήριο: Προς απογείωση η προσγείωση» αναφέραμε ότι το Χρηματιστήριο της Αθήνας εμφανίζεται να είναι πολύ φθηνό με βάση τον δείκτη Shiller κεφαλαιοποίησης προς κέρδη (P/E) αλλά προσθέταμε ότι το κουμπί βρίσκεται αλλού.
Στην ενσωμάτωση ή μη των δυσάρεστων σεναρίων για τα δάνεια σε καθυστέρηση και τις πιθανές απώλειες από μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους στις τιμές των δεικτοβαρών τραπεζικών μετοχών.
Αν η ευρωπαϊκή λύση στο θέμα του χρέους της περιφέρειας της ευρωζώνης δεν πληγώσει βαθιά την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών, οι χαμηλές αποτιμήσεις θα επιβεβαιωθούν και η αγορά θα σπεύσει να τις αναπροσαρμόσει απότομα προς τα πάνω, σημειώναμε.
Σ’ αυτή την περίπτωση, το σενάριο της απογείωσης, το Χ.Α. θα κατέγραφε σημαντικά κέρδη. Αν όμως οι ευρωπαίοι ηγέτες διέψευδαν τις θετικές προσδοκίες με τα έργα τους, το αντίθετο θα συνέβαινε.
Είναι σαφές ότι η αγορά δείχνει διάθεση να προεξοφλήσει το «σενάριο της απογείωσης» παρότι δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστές οι συνέπειες της όποιας ευρωπαϊκής λύσης στα ίδια κεφάλαια των ελληνικών τραπεζών.
Αυτό είναι ίσως κάπως ριψοκίνδυνο όταν την ίδια στιγμή υπάρχουν σενάρια που μιλάνε για «κούρεμα» της τάξης του 75% στα ελληνικά ομόλογα και το εγχώριο τραπεζικό σύστημα εκτιμάται ότι διαθέτει χρεόγραφα ονομαστικής αξίας 45 δισ. ευρώ και πλέον στα βιβλία του.
Σε μια τέτοια περίπτωση, η απομείωση ξεπερνά τα 11 δισ. ευρώ και πλησιάζει τα 8,8 δισ. ευρώ μετά από φόρους.
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι οι τράπεζες έχουν τα ομόλογα στα βιβλία τους στο 95% της ονομαστικής τους αξίας κατά μέσο όρο οπότε η πραγματική απομείωση ανέρχεται σε 20% μιλάμε για 9 δισ. ευρώ προ φόρων και 7,2 δισ. μετά από φόρους.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάποια η κάποιες από τις μεγάλες τράπεζες θα πρέπει να ενισχυθούν κεφαλαιακά αν ο δείκτης βασικών κεφαλαίων core Tier I εκτιμηθεί ότι θα πρέπει να είναι ίσος με 10% και άνω.
Αν μάλιστα η απαιτούμενη κεφαλαιακή ενίσχυση δεν είναι εφικτή και δεν μπορεί να βρεθεί λευκός ιππότης, η μόνη διέξοδος είναι η προσφυγή στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που συνεπάγεται μεγάλη διάλυση (dilution) των κερδών ανά μετοχή για τους υφιστάμενους μετόχους.
Είναι προφανές ότι η αγορά δεν συμμερίζεται την άποψη που θέλει ότι είναι καλό για το δημόσιο (μείωση δημοσίου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ μέσω κάποιας μορφής κουρέματος) να μην είναι απαραίτητα καλό για όλες τις τράπεζες.
Αναμφισβήτητα, το κλείσιμο της ψαλίδας των αποτιμήσεων με τα άλλα ανεπτυγμένα χρηματιστήρια δικαιολογεί σε κάποιο βαθμό την άνοδο του Χ.Α. που είχε υποστεί μεγάλη καθίζηση το 2010.
Αν μάλιστα τα ξένα χρηματιστήρια συνεχίσουν να κινούνται ανοδικά θα δικαιολογεί ακόμη μεγαλύτερα κέρδη για την Σοφοκλέους.
Όμως, η άνοδος του Χ.Α. δεν απαντά στο αρχικό ερώτημα.
Αν δηλαδή έχει εισέλθει σ’ ένα νέο μακροχρόνιο ανοδικό κύκλο.
Για να απαντηθεί το τελευταίο θα πρέπει να ξέρουμε δυο πράγματα.
Αφενός την ευρωπαϊκή λύση στο πρόβλημα του χρέους της περιφέρειας και αν δημιουργεί επιπρόσθετες κεφαλαιακές επιβαρύνσεις στις τράπεζες και αφετέρου το μέγεθος της δημοσιονομικής προσαρμογής που θα την συνοδεύει και τις επιπτώσεις της στην ελληνική οικονομία.
Όσο αισιόδοξος κι αν είναι κανείς για την περίφημη ευρωπαϊκή λύση σ’ αυτή την φάση άλλο τόσο επιφυλακτικός θα πρέπει να είναι για το δεύτερο.
Dr. Money
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου