Το ΥΠΑΝ για την απόφαση του ΣτΕ σχετικά με τους όρους των τραπεζικών συναλλαγών

Η απόρριψη από την Ολομέλεια του ΣτΕ της προσφυγής των τραπεζών κατά της Υπουργικής Απόφασης Ζ1- 798/2008 (ΦΕΚ 1353/ Β΄/ 11-07-2008) «Απαγόρευση αναγραφής Γενικών Όρων Συναλλαγών που έχουν κριθεί καταχρηστικοί με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις», δικαιώνει τη στρατηγική και τις επιλογές του ΥΠΑΝ, σηματοδοτώντας το τέλος μιας μακράς περιόδου αμφισβήτησης, εκ μέρους των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, της καταχρηστικότητας διαφόρων χρεώσεων και προμηθειών.
Με βάση το θεσμικό πλαίσιο που δημιούργησαν η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή και το ΥΠΑΝ, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, απαγορεύεται κατά τη διενέργεια συναλλαγών τους με καταναλωτές, να εισπράττουν ποσά τα οποία αφορούν :
§ Σε συμβάσεις στεγαστικών δανείων κυμαινόμενου επιτοκίου
Ø Στην είσπραξη εξόδων χρηματοδότησης, προέγκρισης δανείων ή εξέτασης αιτήματος δανείου, ανάλογα με το ποσό του δανείου.
Ø Στην προμήθεια ή έξοδα φακέλου.
Ø Στην καταγγελία της δανειακής σύμβασης και την αναζήτηση του συνόλου του ανεξόφλητου ποσού με τους αναλογούντες τόκους υπερημερίας, σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής οποιασδήποτε δόσης ή μέρους αυτής ή των τόκων.
Ø Στην εκχώρηση και μεταβίβαση στην τράπεζα των ενοικίων ακινήτου, ως πρόσθετη ασφάλεια, εφόσον η τράπεζα απαιτεί επιπλέον από τον καταναλωτή να εγγράψει, υπέρ αυτής, προσημείωση για ποσό που υπερκαλύπτει το ύψος του δανείου, και, επιπροσθέτως, εγγυάται για το δάνειο αυτό και κάποιο άλλο πρόσωπο.
Ø Στην καταβολή ποινής προεξόφλησης.
Ø Στον υπολογισμό τόκων με βάση τις 360 και όχι τις 365 ημέρες.
Ø Στην παραίτηση του εγγυητή από νόμιμα δικαιώματά του.
§ Σε συμβάσεις χορήγησης πιστωτικών καρτών
Ø Στην επιβολή προμήθειας σε περίπτωση που ο καταναλωτής κάνει ανάληψη μετρητών με τη μορφή δανείου από πιστωτική κάρτα.
Ø Στην αυθαίρετη και αναιτιολόγητη αύξηση του επιτοκίου στις πιστωτικές κάρτες, χωρίς να το προσδιορίζει επακριβώς, να το συνδέει και να το προσαρμόζει με επιτόκιο αναφοράς, π.χ. Euribor ή επιτόκιο ΕΚΤ.
Ø Στην αναγκαστική επιβολή πρόσθετων χρεώσεων και οφειλών από πιστωτική κάρτα, ακόμα και αν ο καταναλωτής δεν αντιδράσει εγκαίρως και σύμφωνα με τις προθεσμίες που του έχει τάξει η τράπεζα.
Ø Στην μονομερή αναπροσαρμογή της ετήσιας συνδρομής πιστωτικής κάρτας, χωρίς, προηγουμένως, να ενημερώνεται ο κάτοχος – καταναλωτής.
Ø Στην παρακράτηση προμήθειας ή επιβολής εξόδων για τη χορήγηση βεβαίωσης οφειλών.
Ø Στην απροειδοποίητη ή αναιτιολόγητη καταγγελία, εκ μέρους της τράπεζας, της σύμβασης πίστωσης ή στη μονομερή απαγόρευση χρήσης της κάρτας, ή στη μονομερή τροποποίηση οποιουδήποτε όρου της σύμβασης.
§ Σε συμβάσεις λογαριασμού κατάθεσης
Ø Στην επιβολή χρεώσεων σε λογαριασμούς με καταθέσεις χρημάτων, κάτω από το όριο που η ίδια η τράπεζα καθορίζει.
Είναι σαφές ότι πλέον δεν υπάρχει κανένα «παράθυρο» και καμία δικαιολογία για τη συνέχιση μιας πρακτικής που δεν συνάδει με τους κανόνες μιας ευνομούμενης πολιτείας.
Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα οφείλουν να προχωρήσουν, άμεσα, στη διαγραφή των «ψιλών γραμμάτων» που περιέχουν καταχρηστικούς όρους για τους καταναλωτές, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να χρεώνονται με παράνομες προμήθειες.
Από τη πλευρά του το ΥΠΑΝ, θα συνεχίσει, όπως έκανε μέχρι σήμερα, τους ελέγχους και την επιβολή αυστηρών κυρώσεων όπου διαπιστώνεται παραβατική συμπεριφορά.
Παράλληλα, παρακολουθεί στενά τη δικαστική εξέλιξη υποθέσεων που εκκρεμούν προκειμένου, με νέα παρέμβασή του, να διευρύνει το πλαίσιο προστασίας των δανειοληπτών, για τις περιπτώσεις που θα υπάρξουν αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις για καταχρηστικούς όρους.
Το ΥΠΑΝ θωρακίζει θεσμικά τους καταναλωτές, ασκώντας εντατικούς ελέγχους και επιβάλλοντας κυρώσεις. Ταυτόχρονα, ενημερώνει τους πολίτες, προκειμένου να αποκτήσουν κουλτούρα σωστού δανεισμού, ενώ, φροντίζει υπεύθυνα, μακριά από λαϊκισμούς και υπερβολές, να λειτουργεί η αγορά τραπεζικών προϊόντων με κανόνες και ευκαιρίες για όλους.