ΠΕΡΙ ΑΝΑΔΑΣΩΣΕΩΝ..

Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουμε γίνει παρατηρητές σε ένα αγώνα δρόμου αναδασώσεων των γύρω ορεινών όγκων της Αττικής από καλά οργανωμένα συμφέροντα και στημένα με τα καλύτερα μέσα που διαθέτει ο κόσμος της επικοινωνίας.


Η άποψή μου είναι δυστυχώς ότι «οι αναδασώσεις και η υπόθεση περιβάλλον στον τόπο» δεν μπορούν να αποτελούν εφαλτήρια «διαφήμισης», «προώθησης» και «προβολής» προσώπων, ομάδων, επιχειρήσεων και κομμάτων, ούτε «ανταγωνισμού» μεταξύ των ΜΜΕ.


Όλοι ποντάρουν στον συναισθηματισμό του Έλληνα απέναντι στην πατρίδα, στο περιβάλλον της και στην "περιβαλλοντική μόδα διαρκείας". Αυτό το «υπό την αιγίδα…» του Υπ. Περιβάλλοντος (όταν η αναδάσωση υποχρεούται να είναι αποκλειστική υποχρέωση του Κράτους) προκαλεί χωρίς να διαμαρτύρεται κανένας…. Ζούμε στην εποχή που πλάθονται τα «μυαλά ζυμάρια» από πολύ πιο πριν, για να υπακούσουν την ώρα που θα τα χρειαστούν οι πλάστες τους...…


Αυτή η εκχώρηση ευλογείται και από την Πολιτεία η οποία αντί να συγκροτήσει υπηρεσίες ικανές να προσφέρουν περιβαλλοντικές Υπηρεσίες, τελικά εκχωρεί τις Υπηρεσίες…. στον εθελοντισμό (γενικά) και οπουδήποτε τη βολεύει, μια που ούτε χρήμα υπάρχει, ούτε μελέτες, ούτε υπηρεσίες οργανωμένες, και γλυτώνει και από την κοινωνική πίεση. Απολύτως κανένας δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για την ποιότητα και την ορθότητα αυτών των εγχειρημάτων. Μόνο τη μουρίτσα τους στις κάμερες ξέρουν να χώνουν, να τροφοδοτείται ο παπαγαλισμός και να «υποκαθίσταται προκλητικά ο επιστημονικός κόσμος»…….


Μία απο τις βασικές αιτίες του "πάτου" και του "απόπατου" είναι η υποκατάσταση του επιστημονικού κόσμου και του κόσμου της γνώσης και της όρεξης για προσφορά απο ημιμαθείς, απο μετριότητες, ανασφαλείς παρατρεχάμενους και φυγόπονους, που βρίσκουν εύκολο καταφύγιο σε ένα σύστημα που χρεώνεται για να τους συντηρεί σε βάρος άλλων και τους ανέχεται γιατί τους φοβάται....


Μέσα στη διάχυτη επιστημονική άγνοια, τελικά παράγεται ένα περιβάλλον (δασικό, γεωργικό ή μη) άκρως ευάλωτο και στρεβλό από πλευράς βιωσιμότητας, αισθητικής και χρησιμότητας που επιμένουν να το αποκαλούν σωστό και αειφόρο, αυτοί που καμία σχέση είχαν ή έχουν με την τέχνη και την επιστήμη. Οι εθελοντές σαφώς χρειάζονται και καλώς πράττουν και νάταν κι΄ άλλοι… Δυστυχώς όμως «καθοδηγούνται προβατοειδώς από τους προσκυνητές και τους ιδιοκτήτες της κάμερας….» με τη συνενοχή της «αιγίδας….». Τους βλέπεις κάθε λίγο και συχνότερα και καταλαβαίνεις τι συμβαίνει…. Οι ίδιοι και οι ίδιοι…. με ανούσιες δηλώσεις κλισέ, μπουφανάκια, σπορτέξ και με φόντο μια πλαγιά από ενθουσιώδεις πολίτες. Άλλωστε οι «ενθουσιώδεις πολίτες» είναι η εικόνα που ενοχλεί περισσότερο, γιατί συμβάλλουν με τα παιδιά τους και την ψυχή τους σε ένα καλοστημένο οργανωμένο λάθος, όταν αντίθετα θα μπορούσαν να συμμετέχουν στην εφαρμογή μιας ολοκληρωμένης και επιστημονικά τεκμηριωμένης μελέτης αποκατάστασης για κάθε τοποθεσία ξεχωριστά….. με τις εδαφο-βιοκλιματικές ιδιαιτερότητες της κάθε μιας, προσδοκώντας «στην παραγωγή ενός αειφόρου άρα διαφορετικού τοπίου»….


Πρόσθετη απορία προκαλεί η «εκπόνηση μελετών αναδάσωσης» από το ελληνικό δημόσιο για λογαριασμό του ιδιωτικού τομέα και των ΜΚΟ….


Άλλωστε για να πιάσεις πάτο δεν το κατορθώνεις χωρίς τα «οργανωμένα λάθη»…






Mε την πέννα του Dottore